تفویض

تَفویض:
تفویض از فَوض یعنی هر آنچه به انسان مؤمن، از سوی انسانِ غیر مؤمن و شرور می رسد را به خدا واگذار کند و در مورد آن کاری هم نکند، چون علی القاعده کاری هم نمی تواند بکند.
وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی الله، تفویض امر به خدا، در زمان گرفتاری انسان مؤمن در دست غیر مؤمن و سپردن گناه و مکر غیر مؤمن که چون سایه دنبال اوست، می باشد و نتیجه آن، امری تک وجهی و از سوی خدا تضمین شده است. تفویض صرفاً واگذاری امری به خدا در امور اعتقادی و اخروی است.
... [مشاهده متن کامل]

انتقال پست، واگذاری/واگذاشتن چیزی مانند سِمَت.
املای نامرسوم تفویذ.

لغت تفویض به معنای واگذاری است و زمانی که از تفویض اختیار صحبت می کنیم منظورمان این است که یک فرد، اختیار در یک اقدام یا یک تصمیم گیری را به فرد دیگری واگذار کند.

واگذار کردن کاری به دیگران. وبه دیگران اختیار دادن

تفویض tafviz
تسلیم کردن یا واگذار کردن کاری به دیگری
در متون فقه

بازگذاشتن. [ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) سپردن. تفویض کردن. ( ناظم الاطباء ) . تفویض. ( صراح اللغه ) . مفوض کردن :
بلبلا مژده ٔ بهار بیار
خبر بد به بوم بازگذار.
سعدی ( گلستان ) .
کار خود گر بخدا بازگذاری حافظ
ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی.
حافظ.

واگذاری، سپردن، واگذار کردن