تف

تف واژه ای تورکی است که از توف تورکی به چم بیرون دادن هوا یا آب درون دهان گرفته شده است واژه نامه شاهمرسی

منبع. عکس فرهنگ پاشنگ

منبع. فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی

در شهرستان بهاباد برای توصیف وضعیت بسیار آسیب پذیر و شکننده داشتن شئ یا وسیله ای از ترکیب ( به تُفی بنده ) استفاده می شود. به این معنا که به جای استفاده از قطعات یا اتصالات محکم و مناسب مانند چسب، گویی از تف یا همان آب دهان برای اتصال یا احیانا ساخت استفاده شده است و همچنان که اتصال تف ناپایدار است و ممکن است سریع جدا شود اتصال یا اتصالات وسیله مد نظر هم سست و شکننده است. مثل، یک کلید پلاستیکی و نازک یک وسیله ی برقی که در اثر کمی فشار بیشتر بشکند یا از جای خود خارج شود. در این مواقع گفته می شود:
... [مشاهده متن کامل]

تف داد:دروغ ، خیال بافی

تُف = هر آنچه که پرتاب شدنی باشد که در تفنگ و . . . نیز آنرا می بینیم
تَف = مزه کزی که ناشی از رسیدن بیش از حد باشد= کف زدگی که در دهان و برخی میوه ها همچون نارنج میبینیم - واژه کف شباهت زیادی به تَف دارد و گویا از یک ریشه می باشند
... [مشاهده متن کامل]

واژه پارسی ( تُف، توف، تفو ) و دگرریختهای آن در زبانهای گوناگون:
اوستایی:SPAMA
پهلوی: ( توف، توفک ) TUF، TUFEk
اوستی: TU
سانسکریت:SHTIV، SHTIVAIT، TUHIVATI
پشتو:TU، TUK، TUKAL
ارمنی:TUK، TKANEM
و. . .

تف با فتحه اول به معنای حرارت بخار گرما هرم با ضمه اول یعنی آب دهان خدو ( توف )

به معنی گرما . مثل بیت زیر =
بیت : شد چنان از تف دل کام سخنور تشنه که ردیف سخنش آمده یک سر تشنه
ترجمه: از شدت گرمای دل چنان دهن شاعر تشنه گشت که تمام ردیف شعرش کلمه ی تشنه شد. ♡

تَف به معنی حرارت زیاد، گرما