تخمک

تخمک انسان، سلول نسبتاً بزرگی به شمار می آید و به دلیل داشتن انباشته شدن مواد غذایی فراوان در آن، حدود ۰/۱ میلی متر قطر دارد و به همین دلیل، می توان آن را با چشم برهنه دید. در سطح تخمک هر نوع جانور، پادگن های ویژه ای وجود دارد که معمولاً فقط با اسپرم همان گونهٔ جانور توانایی آمیزش دارد. استثنائات جالبی پیرامون این موضوع وجود دارند که از جمله آنها، می توان به لقاح گامت های خر و اسب و ایجاد جاندار نازایی به نام قاطر اشاره کرد.
در طول یک دورهٔ ماهیانه، یک بار تخمک گذاری رخ می دهد و ۴ تا ۵ روز احتمال بارداری برای زن وجود دارد.
هنگامی که دختری زاده می شود، تخمک فرزندی را که در آینده قرار است بزاید در تخمدان خود دارد.
تخمک گذاری بخشی از چرخهٔ قاعدگی ماهانهٔ یک زن سالم است و معمولاً در میانه های این چرخه، عادت ماهانه رخ می دهد. تخمک گذاری به آزاد شدن اووسیت ثانویه و در دسترس قرار گرفتن آن برای بارورسازی گفته می شود. هنگامی که یک دختر زاییده می شود، تخمدانهایش دارای میلیون ها تخمک نابالغ است. به طور معمول در هر ماه تنها یک تخمک، بالغ و رها می شود.
به محض اتصال یک اسپرم به تخمک، دیگر تخمک در واقع بارور شده و زن آبستن می شود و در این مرحله ساز و کاری را اجرا می کند که باعث می شود دیگر هیچ زامه ای توانایی نفوذ به تخمک را پیدا نکند. به این صورت که با آغاز آبستنی تخمک بارورشده، یک مادهٔ خلطی شکل را به نام زونا پلوسیدا ( به انگلیسی:Zona pellucida ) ، که بسیار هم محکم است، پیرامون خود تولید می کند و به این طریق از ورود دیگر اسپرم ها به درون تخمک جلوگیری می نماید. البته در صورت ورود موفقیت آمیز دست کم یک اسپرم دیگر به سلول تخم موردنظر، اختلال پلی اسپرمی پدید می آید.