تحریر دادن
roll, to trill (ones voice)
تحریر کردن
write, yodel
فارسی به انگلیسی
تحریر دادن
تحریر کردن
مترادف ها
لرزش، ارتعاش، لرزش صدا، تحریر
ترسان، لرزش، مرتعش، تحریر، لرزش دار
پیشنهاد کاربران
تحریر:بازنگاشت. بازنگاشته. . بازنویسه. بازنویسی. نونویس. نونویسه. دوباره نوشت. دوباره نوشتی و. . . . نونگاشت. نونگاری. نونگارش. نگارش. نونگار. نونگاره. بازنگار. بازنگاره. ویرایش. نو ویراستار. نوویرا. نوویرایش.
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
بازویرا. بازویرایی. بازپیرا. بازپیرایی. بازپیرایش. باز پیراست. نونوشت. نونویس. دوباره، دوباره کنم ، دوباره اش نمایم، دوباره بنویسمش.
تحریر عبارت است از صدایی آهنگین در اجرای آواز که با کمک ماهیچه های حنجره به سرعت قطع و وصل می شود. به تحریر چَهچَهه یا چَه چَه نیز گفته می شود و اجرای تحریر را تقلیدی از چهچههٔ پرندگانی همچون بلبل دانسته اند.
... [مشاهده متن کامل]
تحریر صوتی است آهنگین که خواننده در زمان اجرای آن با کمک ماهیچه های حنجره اش آن صوت را به سرعت قطع و وصل می کند. صدای تحریر در داخل حنجره ( پایین تر از حلق ) شکل می گیرد و حالت آن از نظر جنس و کیفیت صدا بر اساس تکنیک خواننده متفاوت است. تحریر معمولاً روی واکه های بلند ( به خصوص «آ» ) اجرا می شود و اگر متن شعر آواز دارای چنین واژه ای در محل اجرای تحریر نباشد، خواننده به دلخواه خود صدای «آ» یا «ها» یا «آی» یا مشابه آن را در زمان اجرای تحریر اضافه می کند؛ به این افزودن صداها و واژه های خارج از شعر، ترنم گفته می شود.
تحریر به شکلی که در موسیقی سنتی ایرانی رواج دارد، در موسیقی آذربایجان و عراق و سوریه نیز دیده می شود اما در موسیقی ترکی و سایر انواع موسیقی عربی متداول نیست.
واژهٔ «تحریر» یک مصدر در زبان عربی است که معنای تحت اللفظی آن «آزاد کردن» است. در فارسی تحریر به معنای پیچیدن صدای آوازه خوان به کار می رود. اصطلاح «غلت دادن» نیز برای همین معنا به کار می رود. واژه های «چه چه» و «چهچهه» نیز در اصل به معنای آواز بلبل هستند اما برای اشاره به مفهوم تحریر و غلتاندن صدا نیز به کار می روند.
از اصطلاح «تَرَنُّم» برای توصیف واژگان و آواهایی استفاده می شود که بیرون از دایرهٔ شعر هستند و به آن افزوده می شوند تا تحریر روی آن ها اجرا شود. واژهٔ «ترنم» از ریشهٔ عربی «رَنَم» به معنای تحریر یا لرزاندن است. از این واژه در زبان اردو برای توصیف یک سبک آوازخوانی با ریتم آزاد استفاده می شود. در موسیقی ترکی نیز از واژهٔ ترنم برای اشاره به تحریرهای هجایی استفاده می شود.
از سید احمدخان ساوه ای، که به گفتهٔ روح الله خالقی اولین خوانندهٔ موسیقی دستگاهی بود که صدایش ضبط شد، یک صفحه گرامافون وجود دارد که در آن در چهارگاه آواز خوانده است و در این آواز از ترنم هایی همچون «لای لای» و «دای دای» استفاده کرده است. اما علی رغم این که استفاده از تحریر در موسیقی ایرانی پیشینهٔ طولانی دارد، در پژوهش های موسیقی ایرانی کمتر به آن پرداخته شده است. در آوانویسی ردیف های آوازی — نظیر ردیف عبدالله دوامی که توسط فرامرز پایور نگاشته شده و ردیف محمود کریمی که توسط محمدتقی مسعودیه نگارش شده است — نیز ترنم ها نگاشته نشده اند.
... [مشاهده متن کامل]
تحریر صوتی است آهنگین که خواننده در زمان اجرای آن با کمک ماهیچه های حنجره اش آن صوت را به سرعت قطع و وصل می کند. صدای تحریر در داخل حنجره ( پایین تر از حلق ) شکل می گیرد و حالت آن از نظر جنس و کیفیت صدا بر اساس تکنیک خواننده متفاوت است. تحریر معمولاً روی واکه های بلند ( به خصوص «آ» ) اجرا می شود و اگر متن شعر آواز دارای چنین واژه ای در محل اجرای تحریر نباشد، خواننده به دلخواه خود صدای «آ» یا «ها» یا «آی» یا مشابه آن را در زمان اجرای تحریر اضافه می کند؛ به این افزودن صداها و واژه های خارج از شعر، ترنم گفته می شود.
تحریر به شکلی که در موسیقی سنتی ایرانی رواج دارد، در موسیقی آذربایجان و عراق و سوریه نیز دیده می شود اما در موسیقی ترکی و سایر انواع موسیقی عربی متداول نیست.
واژهٔ «تحریر» یک مصدر در زبان عربی است که معنای تحت اللفظی آن «آزاد کردن» است. در فارسی تحریر به معنای پیچیدن صدای آوازه خوان به کار می رود. اصطلاح «غلت دادن» نیز برای همین معنا به کار می رود. واژه های «چه چه» و «چهچهه» نیز در اصل به معنای آواز بلبل هستند اما برای اشاره به مفهوم تحریر و غلتاندن صدا نیز به کار می روند.
از اصطلاح «تَرَنُّم» برای توصیف واژگان و آواهایی استفاده می شود که بیرون از دایرهٔ شعر هستند و به آن افزوده می شوند تا تحریر روی آن ها اجرا شود. واژهٔ «ترنم» از ریشهٔ عربی «رَنَم» به معنای تحریر یا لرزاندن است. از این واژه در زبان اردو برای توصیف یک سبک آوازخوانی با ریتم آزاد استفاده می شود. در موسیقی ترکی نیز از واژهٔ ترنم برای اشاره به تحریرهای هجایی استفاده می شود.
از سید احمدخان ساوه ای، که به گفتهٔ روح الله خالقی اولین خوانندهٔ موسیقی دستگاهی بود که صدایش ضبط شد، یک صفحه گرامافون وجود دارد که در آن در چهارگاه آواز خوانده است و در این آواز از ترنم هایی همچون «لای لای» و «دای دای» استفاده کرده است. اما علی رغم این که استفاده از تحریر در موسیقی ایرانی پیشینهٔ طولانی دارد، در پژوهش های موسیقی ایرانی کمتر به آن پرداخته شده است. در آوانویسی ردیف های آوازی — نظیر ردیف عبدالله دوامی که توسط فرامرز پایور نگاشته شده و ردیف محمود کریمی که توسط محمدتقی مسعودیه نگارش شده است — نیز ترنم ها نگاشته نشده اند.
سپاس از {احمد جنالی}.
بله، در گذشته دانشمندان نوشته هایشان بیشتر عربی بوده است. ولی آن برای آن دوره بود که سرزمین عرب ها و اسلام بسیار گسترش پیدا کرده بود ( اگرچه اگر همه ی جهان هم عربی باشند باز هم باید دانشمندان پارسی را پاس دارند! ) ولی امروز اینگونه نیست، امروز دیگر از آن گستردگی عرب ها ردی نیست. امروز، باید ایرانی گرایی رواگ ( =رواج ) یابد. هیچ چرایی ای ندارد که امروز به جایِ {بالایی} بگوییم {فوقانی} . . . . . ( و دیگر نمونه ها )
... [مشاهده متن کامل]
بِدرود!
بله، در گذشته دانشمندان نوشته هایشان بیشتر عربی بوده است. ولی آن برای آن دوره بود که سرزمین عرب ها و اسلام بسیار گسترش پیدا کرده بود ( اگرچه اگر همه ی جهان هم عربی باشند باز هم باید دانشمندان پارسی را پاس دارند! ) ولی امروز اینگونه نیست، امروز دیگر از آن گستردگی عرب ها ردی نیست. امروز، باید ایرانی گرایی رواگ ( =رواج ) یابد. هیچ چرایی ای ندارد که امروز به جایِ {بالایی} بگوییم {فوقانی} . . . . . ( و دیگر نمونه ها )
... [مشاهده متن کامل]
بِدرود!
در جواب جناب آقای نقدی، زبان عربی واقعاً زبان علمی ایرانیان بوده، از دانشمندان ایران مانند ابوریحان بیرونی، ابوعلی سینا، خواجه نصیرالدین طوسی، غیاث الدین کاشانی و ملاصدرا و . . . ، ببینید کتابی به زبان فارسی دارند؟ همه عربی اند
رشتهء نوشت:رشتهء تحریر.
به جای "تحریر" در آهنگ ها، بگوییم "چهچهه" که جا افتاده تر است. شوربختانه فرهنگ ما به ویژه در گذشته ها، اینگونه بوده که واژه های عربی را خیلی دانشوارانه ( =علمی ) می پنداشتند. ولی بدانید که اینگونه نیست!
بدرود!
بدرود!
درحقوق ماترک.
صدای اواز : چه چهِه ای که باگلو کش میدهند تا بردل نشیند
صدای اواز : چه چهِه ای که باگلو کش میدهند تا بردل نشیند
تحریر در لغت به معنای نگاشتن یا نوشتن است و در اصطلاح حقوقی به معنای مشخص شدن میزان دقیق دارایی های متوفی اعم از اموال منقول و غیر منقول، مطالبات و بدهی ها می باشد. باید دانست در مواردی تحریر ترکه الزامی است و صرفا اشخاص خاصی می توانند اقدام به ثبت دادخواست تحریر ترکه نمایند.
کلمه ( تحریر ) که مصدر کلمه اسم مفعول ( محرر ) است ، به معنای آزاد کردن از قید و زنجیر است ، و به همین جهت آزاد کردن برده را هم تحریر می گویند، و نیز نوشتن کتاب را هم تحریر می گویند، چون با این عمل مفاهیم و آن معانی که در محفظه ذهن و فکر زندانی است آزاد می شود.
نگارش
تحریر: [اصطلاح موسیقی ] غلت و چهچهه را نیز گویند. حالتی است در آواز خوانی که بر روی سازها نیز تقلید می شود به صوتی که بین فواصل نزدیک و پی در پی اجرا می شود تحریر می گویند.
تحریر : [اصطلاح موسیقی ] خارج ساختن صداهای مختلف پی در پی از حنجره ( که عوام به آن چه چه میگویند ) تحریرها انواع مختلفی دارند که ( چه چه ) نوعی از آن است و جایگاه اجرای تحریر حنجره انسان است البته این تحریرها در موسیقی نواحی محتلف است. ( به عنوان مثال ترکمن ها نوعی تحریر دارند - عاشیق ها نوعی دیگر و. . . )
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
در علم حقوق
ارزیابی و تعیین مقدار ترکه ( دارایی بجای مانده از متوفی ) قبل از تقسیم ارث است
ارزیابی و تعیین مقدار ترکه ( دارایی بجای مانده از متوفی ) قبل از تقسیم ارث است
این واژه عربی است و پارسی آن اینهاست:
نوسین ( کردی: نووسین )
گِرَس ( سنسکریت: گِرَث )
نوسین ( کردی: نووسین )
گِرَس ( سنسکریت: گِرَث )
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٥)