تجن روان روودی که از رود بزرگ جا کنند - تاریخ سیستان
تجن در زبان مازندرانی که برگرفته از فارسی قدیم است به معنی متلاطم و خروشان است. این اسم از مصدر تج یا دج است. فعل آن مثل بَتِج به معنی بیشتر کوشش کن و سریعتر. ضرب المثل " الهی بَتِجی و نرسی" بدترین نفرین هست یعنی نتونی مزد کار و زحمتت رو بگیر و همیشه در جنب و جوش باشی ولی نتیجه هیچ.
تجن تازی شده " تچن " پارسی از بن " تچیدن" به معنای روان و جاری شونده است.
تجن با فتحه «ت» و کسره «ج» در زبان تبری صفتی است به معنای بسیار رونده و در جنب و جوش و تکاپو است. این کلمه به صورت اسم به رودی اطلاق می شود که در مازندران از کوه های هزارجریب سرچشمه می گیرد و به دریای ورگانا می ریزد.