تبلیغات

در قرآن، سخن از آن نیست که شعوب و تیره های گوناگون، برای آن است که خودتان را کاملا یکی بدانید و یا مستقل از یکدیگر؛ که خود و دیگری را بیهوده بدانید یا به گزاف، مفاخره یا مجادله کنید؛ بلکه برای آن است که به شناخت شباهتها و تفاوتهای یکدیگر بپردازید. حتی درباره یهود که به ولایت گرفتن و دوستی نزدیک با آنها نفی شده، سخن از آن است که میان یهودیان نیز مردمان درستکار یافت می شوند و بنی اسرائیل با همه ضعفها و پلشتی ها از اقوام نمونه و محترم به شمار می رود.
امام علی در پاسخ به اطرافیانش که شعار و دشنام بر اسامی افراد، طوایف یا قومیتها سر می دهند، می فرماید: برای اصلاح رابطه خود با طرف مقابل، متوجه افعال و کنش های او باشید؛ چه بسا که از دشمنی دست می کشد و از فعل و کرده نادرست، بازمی گردد. نهج البلاغه، خطبه ۲۰۶

کرده و یا عامدا و خودخواهانه به هدف سودای شخصی، آزار و فریب دیگری، دست به تبلیغ می زند و منظورش روشن کردن اذهان عموم و کمک به دیگران نیست. در قرآن، یکی از نقشهای مهم امام، تبلیغات و دعوت به شمار می رود. همه ائمه و پیشوایان در قرآن، نهایتا به دو دسته می شوند. یک دسته از آنها مردم را به سوی نور، فرامی خوانند و دسته دیگر به سوی نار. علی المرتضی در نهج البلاغه از معاویه به عنوان یک رهبر معظم و پیشوا یاد می کند که مصداق بارز ائمة یدعون الی النار می باشد. او نه تنها آشکارا دستگاه رهبری در امت اسلام را تبدیل به پادشاهی می کند بلکه مساجد را به دور از اندیشه و نگاه نقادانه ساخته و سنگر تبلیغات خویشتن می نماید. جاحظ نویسنده سرشناس جهان اسلام به یکی از ترفندهای معاویه اشاره دارد که زیردستانش را برمی انگیزد که متن یکی از خطبه هایش را بصورت دعا تا سالها در پای هر منبر مسجد بیاویزند با چنین مضمونی که: خدایا ابوتراب از دین تو برگشت و راه بر تو بگرفت؛ او را از رحمت خود دور بدار و عذابش بفرما!!

آگهی به مطالبی گفته می شود که از جانب فرد یا دستگاهی برای آگاه کردن عموم مردم تهیه و به روشی مناسب منتشر می گردد. آگهی ها می توانند چاپی و یا غیر چاپی باشند. همچنین از نظر مالکیت می توانند به دو گروه دولتی و غیر دولتی تقسیم گردند. آگهی انحصار وراثت، ابلاغیه، احضاریه، آگهی مزایده و آگهی استخدام نمونه هایی از آگهی های دولتی هستند