تأسّی: به معنای اسوه و الگوقرار دادن کسی یا چیزی و پیروی کردن از او. از ریشه أسو که به باب تفعّل رفته است و چون معتل است و حرف عله اگر پیش از آن حرف مفتوحی باشد به آ قلب می شود و در نهایت می شود تأسی که ما در فارسی حرف آخر را ای تلفظ می کنیم.
در پیروی کردن از رسول خدا ص در قرآن با عنوان های اطاعت، تبعیت و تاسی روبرو هستیم. شاید تفاوت آنها در این باشد که: اطاعت پیروی از روی علاقه و محبت است چون ریشه آن کلمه، از ط و ع است. تبعیت اقتدا کردن در اعمال و رفتار است که طبیعتا درجه آن از اطاعت بالاتر خواهد بود، یعنی کسی که تابع دیگریست، منتظر نمی ماند تا به او بگویندکه چه کاری انجام بده، بلکه خودش می بیند و پیروی می کند. ... [مشاهده متن کامل]
مرحله بالاتر، تاسی است، یعنی او را الگوی خود قرار می دهد. پس با اعتقاد همراه با محبت پیروی می نماید. رمز آن که قرآن امر کرده است که ما پیامبر اسلام را اسوه خود قرار دهیم، شاید همین باشد. یعنی پیروی در عمل با اعتقاد قلبی و محبت نسبت به ایشان.