تاجر

که مالک هم بر شب بنگرد، تاریک شامم هم بده که شایسته فرات جانم پی برد، تاج سرم گوهر نشان راز پیمان می باشد، خاک پا و آب بی مقدار خواهان می باشد، زیر پاهای ما آبی است روان، که لاله زار را ز گیتی دهد درب درمان، چمن در چمن گسترده مکان می دارم، درخت بامداد را ز سحرخیزی بر نان می دارم، مادر و پدر را بر جان می دارم، ای که گمان تاریک پوشاکم را بنه، که شایسته رو گرم بر آن مه دهکده…