ریشه این واژه از “تاپ” ( tāp - ) در ایرانی باستان میاد که به چم گرما و درخشش بوده. در گذر زمان: اوستایی: “تاپ” ( tāp - ) پهلوی: “تافتن” ( tāftan ) فارسی نو: تابیدن، تابش
منبع. عکس فرهنگ فارسی یا فرهنگ عمید دوستانی که فکر می کنند حرف بِ در قدیم در پهلوی یا پارسی میانه نبود می توانید این منبع که می فرستم یعنی کتاب فرهنگ واژه های اوستا لینک می فرستم دوستان ببینید