بیاض

بیاض، لقب میرزا عباس علامت ساز است. او فرزند عبدالوهاب علامت ساز و از مشهورترین علامت سازان اصفهان بوده. بیاض، که حدود سال 1285ق. در اصفهان زاده شد، این هنر را از نیاکان خود دریاف کرده و به درستی، با بازماندگانش انتقال داده است. فرزندش ـ کریم بیاضی عتیقه ساز ( درگذشت: 17 اسفند 1347خ. ) ـ نیز از نامداران زمان خود بوده است. آثار او در موزه ایران باستان و در دست کلکسیونرها و هیئت های مذهبی نگهداری می شود. عباس بیاض در 14 صفر 1380ق. درگذشت و در گورستان تخت فولاد ( تکیه خواجویی ) به خاک سپرده شد.
... [مشاهده متن کامل]

منبع. عکس فرهنگ ریشه واژگان فارسی دکتر علی نورایی

بیاض قد
بیاض قد در فرهنگ هزاره های افغانستان نوعی لنگی به این نام است. بیاض قد لنگی یا عمامه بوده که مانند بیاض /دفترچه قات می شد. این لنگی آرداشت و زیبا قات می شد. اما وقتی شسته می شد و آر آن از بین می رفت فرسوده می شد. این لنگی بیستر از ۲تا۴ ماه قابل استفاده نبود.

بیاض زمینیه که روی اون بنا و درخت و اعیان وجود نداره، فرقش با زمین موات اینه که موات که از ریشه موت میاد یعنی مرده زمینی هست که سابقه ی احیا هیچوقت نداشته اما بیاض یه زمین خالی هست که ممکنه قبلا اعیان
... [مشاهده متن کامل]

در اصل کلمه ای تورکی است به معنی سفید

حقوق : زمین خالی . زمینی که هیچ بنا یا درختی روی ان وجود ندارد