بکر

پوپک، ناسفته، دست نخورده، تازه، نو، طرفه، بدیع

بَکر/Bakr
بَکر، به معنای شتر جوان است که به رییس و سرآمد قبیله بزرگ نیز اطلاق می گردد

واژه های عربی زیر ریشه اوستایی دارند:
فکر: Ava Kara
ذکر: Adhiri Kara
نکر: Ni Kara
بکر: Aipi Kara
سکر: Os kara
شکر: Asha Kara
مکر: Aiwi Kara
حکر: Akh Kara
عکر: A Kara
وکر: Vi Kara
پیرس: paarsitek

Api kara یا همون بی کار و ستنخورده واژه ای فارسیه

نام جدششم ما بکر ( کسره ب و کسره ک ) بوده وبا توجه به نظر اقای آریا بهاروند در بالا ( به کر ) میتوانددرست باشد

دست ناکرده. [ دَ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) دست نخورده. بکر. دوشیزه. به مُهر :
دست ناکرده چندگونه کنیز
خلخی دارد و خطائی نیز.
نظامی.
دست ناکرده دلستانی چند
بکر چون روی غنچه زیر پرند.
نظامی.