بک

پاپک هم میشود عمومی و از باب ک آمده = برابر ریشه لاتین pop یا همان عمومی و برابر ایرانی بابا = کسی که برای همه است و عمومیت دارد ؛ ازینرو به عمومی public گفتند و شاخه دیگری از pop ریخت گرفت.
پیک یا خبرنامه همان پِی َک بوده = آنچه که از پی و دنباله چیزی می اید.

تَکیدن کارواژه آن است یعنی پیش رفتن و . . . و میتوان فهمید تِک مازندرانی ( ناحیه لب / دهان و صورت ) برابر تکیدن فارسی و برابر بُک خراسانیست که با توجه به عمومیت این واژ] در زبان لاتین میتوان فهمید اصل واژه تِک یا تَک بوده البته واژه های دیگری هم داریم همچین یه تُک پا . . . . . که این تُک از نُک آمده ( نوک ) یعنی لحظه کوتاه ( ضربه کوچک ) برابر واژ] ناک = ضربه لاتین
اما مورد گفتگو خود بُک می باشد که به نظر میرسید همان بود یا هوا باشد و
سبُک = س بُک = از هوا آمده
چابُک = شاپ ( در زبان مازندرانی به قدم های بلند و پرشی شاپ میگویند ) بُک = هوا قدم = کسی که قدمش سبک باشد = نشانه تیز پا بودن
از سویی چابک را با چست همیشه می آورند که خود چست همان جُستن یا جَستن بوده = دقت بفرمایید هر استانی به گویش خود از کسره فتحه و ضمه استفاده بیشتری دارد پس بیشک بُک = هوا میشود و تِک / تَک / تُک و دُک ( در دکان = مغازه = جلو آمده / پیش آمده و . . . . ) که در نوک و ناک ( nuck ) آنرا میبینیم و نشان از به همپیوستگی با هم دارند.
واژ] تِکان به معنای لرزاندن بیشک از یکی از معانی اختصاص یافته به آن آمده یعنی نُک = تُک = ضربه

در رویه 17 از نبیگِ ( فرهنگنامه کوچک پهلوی ) نیز واژه ( بَک ) به چمِ ( god = خدا، lord = سرور، ارباب ) آمده است:
( واژه بزرگ نیز از واژگانِ ایرانی است ( وَزَرکَ در پارسی باستان ) با دگرگونی آواییِ ( و/ب ) در زبان پهلوی از ( وزرکَ ) به ( بزرگ ) دگرریخته شده است. به تاربرگِ واژه ( بزرگ ) مراجعه بفرمایید. )