بوییدن

[ بوییدن: بُستن ] ( مص م )
[ بوی، بُست، بُسته ] کنست ها.
چیزی را بوی کّنُستن.
خواهشمندانه بده همان عطرت را که یک بار ببویمش : خواهشمندانه بده همان عطرت را که یکبار بوی کّنمش.
سپاس! بُستمش، چه خوب می بوید این : سپاس! بوی کُِنستَمَش، چه خوب بوی می دهد این.
[ بویانیدن: بویانستن: بُستانیدن ] ( مص واد )
[:بویان، بُستاند، بُستانید، بُستانده، بُستانیده] کُنستاند ها.
بر بوییدن یا بُستن واداشتن. بوی کُنستاندن.
گفتمت:
این دارو را یکبار ببوی، نَبُستی. اگر اینبار نبویی باز سرت می بویانمش :
گفتمت:
این دارو را یکبار بوی بکن، بوی نَکُنِستی، اگر اینبار بوی نکنی باز سرت بوی می کنانمش.
[ بویانانیدن: بُستانانیدن ]
چال های آینده.