بوم

در گفتار لری ( میانکوه و دزفول )
پشت بوم ( بام ) = پشت بون
بونه ( لری ) = زمینی هیچ گاه یا سالیان زیادی کشت نشده و زمین سفت شده جوری که هر علفی در آن نمی روید.

بوم: به معنی سرزمین و کشور است و با همین ریخت ، در پهلوی ، به کار می رفته است .
( ( همی گفت کاین جایگاه منست
به نیک اختر بومتان روشنست. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 321. )

طبق گویش مازنی، قسمتی از خانه که معمولا با ایجاد سوراخی در سقف و زیر شیروانی قرار می گیرد. قدیم محل نگه داری آذوقه بود ( برنج یا گندم ) به دلیل عدم دسترسی جانوران موذی ( موش یا مار ) ؛ اکنون غالبا انباری و جای خرت و پرت است

بوم : زمینه
( ( بیاراست آن را به دیبای روم
ز گوهر بر و پیکر از زر بوم ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 303. )

اکو، بوف، جغد، کنگر، کوف، زمین، سرزمین، قلمرو، ناحیه، زمینه، متن، تابلو، جا، ماوا، مقام، مکان، سرشت، طبیعت، طینت، فطرت، نهاد

بوم ( Boom ) [اصطلاح دریانوردی]:الواری استوانه ای که به دکل اصلی لولا شده و جهت اتصال پایه بادبان مورد استفاده قرار می گیرد .

بُوم :[اصطلاح صید ] به لنج چوبی که معمولا حمل مسافر و بار را انجام می دهد.

بوم: بوم میله ی قابل انعطافی است که میکروفون را برسرآن نصب می کنند وبرای صدابرداری به کار می رود. کاربرد آن بیشتر کمکی ونزدیک ساختن میکروفون به کاراکترهای درحال گفتگو با منابع صدایی مختلف است. ( اصطلاح سینمایی )

بوم در صنعت وهنر فرش بافی به سطح اصلی فرش می گویند ( مخالف حاشیه )

مکان

می تواند نماد ویرانی و خرابی باشد.

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب
بر دولت آشیان شما نیز بگذرد
سیف فرغانی
بوم در اینجا به معنای جغد است.