بهادر

بهادر یک اسم کاملا مغولیست ان را پارسی سازی نکنید

بهادر bhAdor بخش نخست بها bahA در فارسی امروزی تبدیل به پیشوند آA شده
پیشوندی که بر سر بسیاری ستاگ ها و نام ها دیده می شود مانند آمد ، آورد آرش ، آسان. . .
اما معنی بها . بیرون آمدن ، برافراشته شدن در آوردن ، آشکار کردن است مثال آرش ، بخش دوم از ریشه ratan, به معنی رها کردن به زمین افتادن و دقیقا واژه ریختن است اما با ترکیب فعل بها یا ساده شده آن آ A معنی می شود به هوا انداختن پرتاب کردن درباره بهادر بخش دوم بسیار مهم است باتوجه به شکل بها مطمئن از بخش دوم نیستم که دقیقا از چه ریشه ای هست ، اگر در باشه به معنی گشاینده فاتح هست
... [مشاهده متن کامل]

بها = ارزش
دُر =مروارید
مروارید ارزشمند
نامی پارسیست

کوشانیان همان هزاره ها هستند که ۲۴۰۰ سال پیش به این منطقه بوده اند از نژاد ترکان اویغور
در پاسخ به دوستمونکه در مورد قبیله هیونگ نو جعل کرده اند
قبیله هیونگ نو همان مجار های فعلی از ترکان اند و اخرین جنگشان در قلب ایتالیا ونیز بوده
... [مشاهده متن کامل]

واقعا خیلی برام عجیب بدون تحقیق میان یکی اسم اصل ایرانی رو برام عجیب چرا شما اسم ترکی زدید چون بها یک واژه که اوستا هست در همین وکجاش ترکی هست اسم بهادر به کجای واژه عربی قیمت گفت میشود عجیب غریب اسم بهادر هزار در صد پارسی است. جرات نباشه ولی این خیلی خیلی پارسی است.

واژه بهادر ریشه قوم های آریایی ایرانی تبارسغدی سکایی یا کوشانی که وارد زبان قوم عزیز ترک شد بیشتر واژه پارسی با ترک مشترک هستیم یا از خود پارسی هستند یا قوم های آریایی ایرانی تبار سکایی سغدی کوشانی هستند.

قبیله ای از اویرات ها که هنوز هم وجود دارد، �باتوت � نامیده می شود که جمعِ باتر است ( رامشتت ، 1935 ) . این واژه در لهجه های مختلف ترکی کنونی به صورت �باتور�، �باتِر� و �ماتور� ( جغتایی ، قرقیزی ، قزاق ، قازان و باشقیر ) ، پاتِّر ( چوواشی ) �پِتیر� و �مِتّیر� ( آلتایی ) ، در بین اوستیاق های ینی سئی به صورت �باها�، در زبان مجاری به صورت �باتُر�، و در ترکی آناطولی به شکل �بَهادُر� به معنای شجاع به کار برده می شود. از زمان تو ـ کیوها [ = ترکان باستان ] به واژة �بَغاتور� در مقام اسم خاص یا به تعبیر درست تر در مقام لقب و عنوان برمی خوریم . در منابع چینی ، این لقب به صورت �مو ـ هو ـ تو � قید شده است . باز در همین منابع ، در بین اسامی پاره ای از حکمرانان تو ـ کیوی شمالی که عنوان مو ـ هو ـ تو داشتند، به حکمرانی برمی خوریم که لقب بَغاتور تودون داشته است . گذشته از حکمرانان ترکستان غربی ، به خاقانهای تاشکند �بَغاتور یبغو� می گفتند ( شاوان ، 1903، فهرست ؛ همو، 1904، ج 5، ص 18، 32، 62 ) . پلیو معتقد است که واژة مغولی �با ـ آتور� و �باتور� از طریق قوم آوار وارد زبان ترکی شده است ( ص 55 ) . در قطعه ای که ا. اشتین با خود از تون ـ هوانگ آورده است و به الفبای اورخون نوشته شده ، به این واژه در مقام اسم خاص برمی خوریم ( تامسِن ، ج 4، ص 12؛ نیز ) تونگ پائو ( ، ج 15، 1914، ص 450 و بعد ) . مع هذا می توان حدس زد که این لقب خیلی پیشتر از آن نیز وجود داشته است . به واژة بغاتور در مقام اسم خاص یا عنوان ، در بین بلغارهای نخستین ( بلغارهای ترکِ دانوب ) نیز برمی خوریم . مارکوارت ( ص 150 ) نام �آلوبغاتور� را که در 315/927 بر بلغارهای نخستین ریاست می کرد، به شکل صحیح تر آن ، یعنی �آلْپْ بغاتور�، توضیح داده است . به موجب تحقیقات مورخان حقوق اسلاو، گروهی اصیل با عنوان �بغاتور� ( قهرمان ) زیر فرمان خانهای بلغار بودند، که بویژه در مرزها وظایف مهم نظامی داشتند و گاهی هم نزد خان می رفتند ( کادلِک ، ص 66 ) . این واژه ( بغاتور ) به صورت �بُغاتِر� تحت تأثیر عناصر ترک ـ مغول که قرنها بر دشتهای اروپای جنوبِ شرقی مسلط بودند، وارد حماسه های روسی نیز شده است . این حماسه ها با خصوصیت کلی خود، قهرمانان حماسه ها و افسانه های ترک ، یعنی باتِرها و آلپها، را به خاطر می آوردند. به گفتة برخی از دانشمندان روسی ، واژة بغاتور از کلمة �بَگهادْهارا� به معنای دارندة طالع و خوشبختی مشتق شده است ، اما این ادعا متکی به هیچ مدرک تاریخی نیست ، ازینرو اعتباری کسب نکرده است . به عقیدة پاره ای از علما، این کلمه پس از استیلای مغول رایج و متداول شده و نخستین بار این عنوان در مورد رؤسای مغول به کار برده شده است .
... [مشاهده متن کامل]

بهادر معنای دلاور جنگ آزموده جنگجو جسور وشجاع این واژه مفعولی وریشه ترکی دارد نه مغول لقب پادشاهان سلجوقی وتیمور ی ه مورد استفاده ایلخانان مغول نیز بوده. . .
مثال باغ بهادرخان قشقایی ( باغبهادران ) اصفهان
... [مشاهده متن کامل]

اهل دل ؛ دلاور. بهادر. ( ناظم الاطباء ) .

در پاسخ به دوستانی که میگویند ترکیست
شیونگ نو ( آوانگاری سازگار با گویش چینی بر پایه گزارش سیما چیان از واژه خیَئونَ اوستایی ) یک
کنفدراسیون قبیله ای از مردم کوچ نشین بود که بر اساس منابع کهن چینی، از قرن سوم پیش از میلاد تا اواخر قرن اول میلادی در شرق استپ اوراسیا ( امروزه مغولستان، مغولستان داخلی، سیبری، سین کیانگ، گانسو ) ساکن بودند. منابع چینی گزارش می دهند که مودو چانیو، در سال ۲۰۹ پیش از میلاد، امپراتوری شیونگ نو را تأسیس کرد.
... [مشاهده متن کامل]