به

مانند �بشما� و �به شما� و �بخانه � یا �به خانه � و �بروید� یا �به روید� و جز اینها و در این صورت در تلفظات کنونی مکسور استعمال می شود. اگرچه صاحبان فرهنگ ، بیشتر، مفتوح نوشته اند. ( ناظم الاطباء ) . پهلوی �پت � ، ایرانی باستان �پتی � ، اوستائی �پئیتی � ، پارسی باستان �پتی � ، پازند �په � ، پهلوی تورفان �پده � . ( حاشیه برهان چ معین ) . حرف اضافه �به � بمعانی ذیل آید: بهمراه ( که از آن بمصاحبت تعبیر کنند ) : به ادب سلام کرد. بسلامت عزیمت نمود. ( فرهنگ فارسی معین )

زبان "عربی" و "پارسی" هیچ و هیچ نزدیکی به هم از نگاه زبانی ( سوای نگارش و گرامر ) ندارند آن از خانواده زبان های سامی و دیگری هندو اروپایی است.
چرایی آن که این دو زبان واژگان نزدیک و وام واژه های زیادی از هم دارند این است یورش عرب ها به ایران پیش از اسلام است.
عربی، هیچگاه زبانی توانمند شمرده نمی شده است چه در زمینه "واژه سازی" که تنها با برخی آهنگ های "فاعل، مفعول، فعیل، تفعیل" کار می کند، در سنجش با پارسی که می توان بی شمار واژه واژه بسازد هیچ است!
آری، پارسی از نگاه نگارشی کاستی هایی دارد، چرا که از نگارش عربی آمده است و ساده شده است و کار را برای انگلیسی زبان ها سخت کرده است. برای نمونه در پارسی "نشانه ها" یا همان "اِعراب گذاری ها" را نمی نویسیم و برای یک یادگیر پارسی سخت است ولی در عربی آسان است.
این چرایی آن است که چرا انگلیسی زبان ها به عربی بیشتر گرایش دارند، چرا که از این نگاه بسیار زبان آسانتری است. ولی از نگاه واژه سازی از پارسی خیلی کم می آورد.
عربی از زبان هایی است که خیلی وام واژه دارد، چرا که مردمان عرب در گذشته دانشمند نبودند و از دیگر زبان ها ترا می نِگاشتند ( =کپی می کردند )
در پایان گفتید، بسیاری از واژگان در پارسی برابر ندارند.
پاسخ باز هم آری است، همانگونه که "رو در بایستی" در انگلیسی برابری ندارد!
ولی میتوانیم واژه های نو بسازیم. برای نمونه، "کپی کردن" در پارسی به خودی خود برابر ندارند ولی میتوان از پیشوند "ترا" که نشانگر "تغییر، تبدیل" است و برابر "از این . . . . . . . به آن . . . . . . . . " می باشد با "نِگاشتن" برابر "نوشتن، ثبت کردن" می توانیم "ترا نگشاتن" را بسازیم برابر "کپی کردن".
پس پارسی تنها از یک نگاه کاستی دارد و آن هم "نِگارش" آن است که کار را برای انگلیسی زبان ها سخت می کند.
اگرچه، این زبان با انگلیسی و زبان های اروپایی دیگر همخانواده است و بیشتر همسان است.
بدرود!

یاشاسین ایران و آذربایجان محمدحسین بن خلف تبریزی
رد پیشنهاد ثبت زبان فارسی به عنوان هشتمین زبان بین المللی در یونسکو
خبرگزاری تسنیم: معاون بین الملل بنیاد سعدی با اشاره به اقدام برای ثبت فارسی به عنوان هشتمین زبان بین المللی در یونسکو گفت: این پیشنهاد با سفیر ایران در یونسکو مطرح و با جواب منفی روبرو شد، چرا که پیش از آن، این پیشنهاد از سوی یونسکو رد شده بود.
محمدرضا دربندی معاون امور بین الملل بنیاد سعدی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به پیگیری های ثبت زبان فارسی به عنوان هشتمین زبان بین المللی دنیا در یونسکو گفت: اوایل اردیبهشت ماه در جریان سفر مدیرکل یونسکو به ایران و بازدید وی از میراث فرهنگی ایران ، پیشنهاد ثبت زبان فارسی به عنوان هشتمین زبان بین المللی در یونسکو را توسط یک واسطه ارائه کردیم. اما خبری از موافقت، استقبال یا عدم استقبال نشد.
وی ادامه داد: بنیاد سعدی 10 پیشنهاد برای بازبینی در شاخص های بین المللی کردن زبان ها در یونسکو را با هدف ثبت این زبان به عنوان هشتمین زبان بین المللی جهان به یونسکو ارائه کرد. تاکنون هفت زبان در کمیسیون ملی یونسکو به عنوان زبان بین المللی به ثبت رسیده است، که برخی از آن ها عبارتند از انگلیسی ، آلمانی ، فرانسه، اسپانیا و. . . ؛ این هفت زبان بر مبنای شرط یونسکو مبنی بر اینکه هر زبانی که به عنوان زبان بین المللی به ثبت می رسد، باید 500 میلیون گویش ور در سراسر جهان داشته باشد، به ثبت رسیده اند.
دربندی تصریح کرد: این در حالی است که تعداد گویش وران زبان فارسی در سراسر جهان به 200 میلیون نفر می رسد. به همین منظور ما تلاش کردیم تا با مذاکراتی با یونسکو ، شروط بین المللی کردن زبان را تغییر دهیم، برخی از شروط پیشنهادی ما عبارت بودند از داشتن تاریخ، فرهنگ و تمدنی بیش از پنج هزار سال، سابقه تاریخی گویش وری بیش از 500 میلیون نفر در گذشته، گستره قلمرو نفوذ یک زبان در تاریخ تمدن ملل تحت پوشش ( حضور و نفوذ زبان فارسی در شبه قاره هند، آسیای میانه و ترکیه ) ، سابقه گویش وری گسترده، در منطقه جغرافیایی بزرگ ، داشتن مشاهیر ادبی و آثار مکتوب، بیش از عرف موجود ، میزان و گستره ترجمه آثار مشاهیر این زبان به زبان های زنده دنیا، تعداد دفعات ترجمه آثار مشاهیر ادبی و . . . .
وی افزود: این روال ادامه داشت تا اینکه در سفر اخیر احمد جلالیف سفیر ایران در یونسکو به کشور این موضوع را با وی در میان گذاشتیم. جلالی اذعان داشت که پیش از این نیز این پیشنهاد با همکاری کشورهای افغانستان و تاجیکستان به یونسکو مطرح شده بود، اما یونسکو حاضر به تغییر شرایط خود نیست و بنابراین پیشنهاد ثبت زبان فارسی به عنوان هشتمین زبان بین الملل پذیرفته نشده است.

2 - پسوند "ی" از زبان عربی آمده است و در پارسی ( خیلی دوست داری بِگی افغانی؟ ) نبوده است.
( دیگه خسته شده بود بگه این واژه از ترکی اومده دست با دامان عربی زد! )
خب نخستین چیزی که باید از او پرسید، این است که پشتوانه گفته شما چیست؟ آیا این چیزی که گفتید تنها یک دیدگاه است یا پشتوانه ای دارد؟
در دیدگاهش که آشکار است هیچ پشتوانه ای نگذاشته است.
من نخست به 2 پاسخ میدهم:
خواهش میکنم به نبیگ ( =کتاب ) "فرهنگ کوچک زبان پهلوی" سری بزنید و "ih" ها را که همان "ی" امروزه است بشمارید.
خب آشکار است که شما نابینایی دارید و نه "یگ" را در آن نبیگ میبینید و نه "یه" ها را که امروزه با کمی دگرگونی "ه" اش گفته نمی شود چرا که گویشش سخت تر بوده و بدین شیوه آسان تر است.
این بود از دیدگاه شماره 2 که بچه 1 ساله هم می دانید نادرست است.
سری می زنیم به 1:
درست است که در "عربی" ما "بِ" را داریم که برابر "به" است، این واژه برابر "برای، با" نیز می دهد. خب یک پرسشی در اینجا هست:
همسانی "به" و "با" را که نمی توانید رد کنید چه از نگاه نوشتاری چه مینه ای ( =معنایی ) .
می دانیم که در زبان انگلیسی واژه "by" برابر "با" است و همچنین "bei" در آلمانی نیز برابر "با" است.
پس آشکار است که "با" در زبان های هندواروپایی ریشه دارد و در عربی نیست. پس "با" پارسی است.
پس در پارسی اگر هم "به" عربی بود ( که نیست! ) ، ما "با" را داریم که برابر آن است پس اینکه "در افغانی هم برابر ندارد" ( افغانی=پارسی ) نادرستِ نادرست است.
خب ما یک "به" را در "عربی" داریم برابر "با" و یک "با" را در پارسی داریم برابر "با".
با نگاه به اینکه "به" و "با" خیلی به هم از نگاه نوشتاری و گوشی نزدیک هستند و هر دو برابر هستند، پس در فرجام ( =نتیجه ) چون "عربی" و پارسی" از یک خانواده زبان نیستند، پس باید از یکی شان به یکی شان رفته باشد.
همچنین در زبان پهلوی، ما واژه "اَباگ" را داشتمی که برابر "با" امروزی است. ( میتوانید در "فرهنگ کوچک زبان پهلوی" برگه 27 ببینید )
با نگاه به اینکه، این واژه "با" در سه زبان همخانواده بوده اند و همچنین اینکه این واژه در زبان پهلوی نیز بوده است، اینکه این واژه از "عربی" به هر سه این زبان راه پیدا کرده، ناشدنی است. زبان پهلوی بسیار کهن تر از "عربی" است و همین برای خودش یک گواهی است!
پس واژه "بِ" از "با" در پارسی و دیگر زبان های هندو اروپایی آمده است.
در رویه 841 "فرهنگ واژه های اوستا" واژه "پَئیتی" را داریم که در برابر های آن، این دو چیز آشکار است:
1 - در برابر، رو به روی، ضد
2 - با، بسوی
از این پیشوند، دو پیشوند "پاد" از برابر نخست و "پِی" از برابر دوم گرفته شده است. "پی" برابر "با، به سوی، به" می باشد.
این واژه با "با، به" به شیوه آشکار همریشه است. ( به دیدگاه کاربر گرامی /فرتاش/ زیر واژه "پاد" یا "پی" بنگرید )
"معشوق در افغانی برابری ندارد" ( افغانی=پارسی )
خب، ما واژه "دِلبَر، دلدار" را نداریم و همه اینها ترکی یا عربی هستند.
از نگاه من، یک "نبیگ" ( =کتاب ) بنویس به نام "آتوسا بختیاریسم" و باور های خودت را در آن بنویس! همه ترک ها و عرب ها آن را در خانه شان می گذارند!
بِدرود! ( یک دیدگاه نوشتم فردای آن روز این دیدگاه را در پاسخ به من نوشته است! )

علاوه بر این حرف اضافه ب ، حرف "ی" که در عربی نسبت ساز است وارد زبان افغانی شده مثلا برای تولید صفت نسبی یا اسم منصوب از کلماتی مثل تورکمن ، تبریز ، آزربایجان عرب ها میگویند تورکمنی ، تبریزی ، آزربایجانی
ولی در زبان افغانی معادل نداره و از همین روش اعراب کپی برداری کرده اند در حالی که در زبان تورکی از هزاران سال پیش از پسوند نسبت ساز " لی" استغاده میشه مثلا تبریزلی یعنی کسی که اهل تبریز است یا چیزی ک منوسب به تبریز است و یا کلماتی مثل آزربایجان لی ، سوگی لی که به شکل سوگلی وارد زبان افغانی شده. سوگی لی یعنی معشوق که این هم معادل افغانی نداره !!!!
به همین دلائل است که یونسکو زبان دری را لهجه ۳۳ زبان مقدس عربی اعلام کرده و برای خیلی از قواعد گرامری یا لغات معادل نداره