بَندَرعَبّاس مرکز استان هرمزگان و شهرستان بندرعباس در جنوب ایران است. بندرعباس جزو کلان شهرهای جنوبی ایران بوده و بندر شهید رجایی که در این شهر قرار دارد، بزرگ ترین بندر کانتینری ایران است. از نام های پیشین آن بندر گمبرون بوده که با لشکرکشی شاه عباس بزرگ و بیرون راندن پرتغالی ها از ایران، نامش به بندرعباس تغییر یافت.
... [مشاهده متن کامل]
مجتمع بندری شهید رجایی و بندر شهید باهنر به عنوان نقطه اتکای اقتصاد ایران در جهت جابه جایی کالا و نیز وجود کارخانه های پرشمار و بزرگ صنعتی؛ بندرعباس را به شهری مهم در زمینهٔ بازرگانی و صنعت کشور همچنین منطقه مبدل کرده است.
فاصله بندرعباس تا تهران ۱۲۸۷ کیلومتر، تا تبریز ۱۸۸۶ کیلومتر، تا اصفهان ۹۳۳ کیلومتر، تا شیراز ۵۷۷ کیلومتر و تا کرمان ۴۹۱ کیلومتر است.
قدیمی ترین گزارش بندرعباس در زمان داریوش بزرگ ( بین سالهای ۵۲۲ تا ۴۸۶ پ. م ) است. سیلاکوس، فرمانده داریوش، از بندرعباس به سوی هند و دریای سرخ سفر کرد. در زمان حمله اسکندر مقدونی به شاهنشاهی هخامنشی، بندرعباس به نام «هورمیرزاد» شناخته می شد.
در قرن شانزدهم، بندرعباس در نزد ایرانیان به نام «گمرون» شناخته می شد. در سال ۱۵۶۵، یک دریانورد اروپایی آن را "Bamdel Gombruc" ( یعنی "بندر گومروک" یا "بندر گمرک" ) نامید و این نام را به عنوان نام فارسی و ترکی نامید. بندرعباس در سال ۱۵۱۴ توسط پرتغالی ها فتح شد و مکان مهمی برای محافظت از بازرگانی آنها در خلیج فارس و هند بود. آنها نام این شهر را به دلیل وجود خرچنگ در سواحل آن، کومورائو گذاشتند.
در سال ۱۶۱۴، کومورائو توسط شاه عباس کبیر از پرتغالی ها پس گرفته شد و به "بندر عباس" تغییر نام داد. شاه عباس با حمایت نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا شهر را ( که در دنیای انگلیسی زبان به نام "Gombraun" شناخته می شود ) به یک بندر بزرگ تبدیل کرد. تا سال ۱۶۲۲، نام های پرتغالی و انگلیسی رسماً با هم ترکیب شده و «Combrù» یا «Combu» را تشکیل دادند، اگرچه ساکنان هنوز آن را بندرعباس می نامیدند. سر توماس هربرت گفت که نام رسمی انگلیسی ""Gumbrown"" است، اما تلفظ می شود. او در سال ۱۶۳۰ نوشت که "بعضی ( اما من آنها را تائید نمی کنم ) آن را "Gamrou"، برخی دیگر "Gomrow"" و برخی دیگر "Cummeroon"" می نویسند. " در دهه ۱۶۷۰، این شهر به نام "گامرون" شناخته می شد.
... [مشاهده متن کامل]
مجتمع بندری شهید رجایی و بندر شهید باهنر به عنوان نقطه اتکای اقتصاد ایران در جهت جابه جایی کالا و نیز وجود کارخانه های پرشمار و بزرگ صنعتی؛ بندرعباس را به شهری مهم در زمینهٔ بازرگانی و صنعت کشور همچنین منطقه مبدل کرده است.
فاصله بندرعباس تا تهران ۱۲۸۷ کیلومتر، تا تبریز ۱۸۸۶ کیلومتر، تا اصفهان ۹۳۳ کیلومتر، تا شیراز ۵۷۷ کیلومتر و تا کرمان ۴۹۱ کیلومتر است.
قدیمی ترین گزارش بندرعباس در زمان داریوش بزرگ ( بین سالهای ۵۲۲ تا ۴۸۶ پ. م ) است. سیلاکوس، فرمانده داریوش، از بندرعباس به سوی هند و دریای سرخ سفر کرد. در زمان حمله اسکندر مقدونی به شاهنشاهی هخامنشی، بندرعباس به نام «هورمیرزاد» شناخته می شد.
در قرن شانزدهم، بندرعباس در نزد ایرانیان به نام «گمرون» شناخته می شد. در سال ۱۵۶۵، یک دریانورد اروپایی آن را "Bamdel Gombruc" ( یعنی "بندر گومروک" یا "بندر گمرک" ) نامید و این نام را به عنوان نام فارسی و ترکی نامید. بندرعباس در سال ۱۵۱۴ توسط پرتغالی ها فتح شد و مکان مهمی برای محافظت از بازرگانی آنها در خلیج فارس و هند بود. آنها نام این شهر را به دلیل وجود خرچنگ در سواحل آن، کومورائو گذاشتند.
در سال ۱۶۱۴، کومورائو توسط شاه عباس کبیر از پرتغالی ها پس گرفته شد و به "بندر عباس" تغییر نام داد. شاه عباس با حمایت نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا شهر را ( که در دنیای انگلیسی زبان به نام "Gombraun" شناخته می شود ) به یک بندر بزرگ تبدیل کرد. تا سال ۱۶۲۲، نام های پرتغالی و انگلیسی رسماً با هم ترکیب شده و «Combrù» یا «Combu» را تشکیل دادند، اگرچه ساکنان هنوز آن را بندرعباس می نامیدند. سر توماس هربرت گفت که نام رسمی انگلیسی ""Gumbrown"" است، اما تلفظ می شود. او در سال ۱۶۳۰ نوشت که "بعضی ( اما من آنها را تائید نمی کنم ) آن را "Gamrou"، برخی دیگر "Gomrow"" و برخی دیگر "Cummeroon"" می نویسند. " در دهه ۱۶۷۰، این شهر به نام "گامرون" شناخته می شد.
مردم بندر قومی فارس ( پارس ) میباشند که خود را بندری مینامد . همچنین زبان این مردم از گویش های به جا مانده از زبان فارسی پهلوی، مربوط به دوره ساسانیان و پیش از آن می باشد. گویش بندری ( هرمزی ) گویشی از
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
زبان فارسی است که توسط اکثریت مردم استان تکلم میشود ، فارسی هُرمُزی همچون فارسی اچمی ( لارستانی ) بسیاری از کلمات و صرف و نحوی فارسی باستان رو حفظ و کمتر متمایل به فارسی معیار ( کتابی ) شده است.