بلندا

بلندا واژه ای فارسی و برگرفته از واژه �buland� در فارسی میانه و به معنای بالا و مرتفع می باشد
این واژه با واژه های � barəzant� و �barəz� در اوستایی و �bilind� در کرمانجی هم ریشه است .
بلند به شکل �بولنت� برای نامیدن مردها در ترکی استانبولی کاربرد دارد .

اوج .

در عربی: ارتفاع

بجای ارتفاع. نمونه : دیواری به بلندای چهار و پهنای نیم متر