بلند

فردوسی:
به تو گشت بخت بزرگی بلند
به تو زیردستان شوند ارجمند

فرهنگ دهخدا: �بلند: بلند، افراشته، مرتفع�.
نیکلسون و هرتسفلد ( فرهنگ زبان پهلوی ) : پهلوی �biland� یا �band� به معنی افراشته، بلند، کهن و ایرانی است.
تحلیل زبان شناسی:
واژهٔ �بلند� از پهلوی وارد فارسی میانه و سپس فارسی نو شده است.
هیچ مدرکی در اوستا یا فارسی باستان وجود ندارد که �بلند� ریشهٔ ترکی داشته باشد.
ساخت و واج شناسی کلمه ( b - l - a - n - d ) کاملاً با ساخت واژگان ایرانی همخوانی دارد و از ریشه های پهلوی و فارسی باستان مشتق شده است.
- - -
۲. نقد ادعای جعلی
ادعا:
> بلند ریشه ترکی دارد و از ریشه کلمه �بوی� به معنی قدیمی بوده است، �بویلاندی� → �بلندی� → �بلند�.
اشتباهات و شبهه ها:
1. واژهٔ �بوی� در فارسی:
همان طور که خود شما در منابع معتبر نقل کرده اید، �بو� به معنای رایحه است ( فرهنگ دهخدا، معین، آنندراج ) .
هیچ ارتباط معنایی و واجی با قد، درازا یا بلندی ندارد.
2. ریشهٔ ترکی �بویلاندی�:
هیچ سند معتبر تاریخی یا زبان شناسی نشان نمی دهد که چنین واژه ای در ترکی باستان یا ترکی میانه وجود داشته باشد.
تبدیل فرضی �بویلاندی → بلندی → بلند� فاقد شواهد واج شناسی و تاریخی است و صرفاً حدس و تئوری شخصی است.
3. پیوستگی تاریخی فارسی:
�بلند� در منابع پهلوی ( biland/band ) به معنای افراشته، بلند ثبت شده و بدون هیچ تاثیر ترکی است.
اگر ریشه ترکی بود، باید در فارسی میانه یا پهلوی هیچ معادل مستقیمی وجود نداشت، اما چنین معادلی کاملاً ثبت شده است.
- - -
✅ نتیجه
بلند واژه ای کاملاً ایرانی و کهن است، با ریشهٔ پهلوی biland/band.
هیچ سندی از ترکی بودن آن وجود ندارد.
ادعای �بلند از بویلاندی ترکی� صرفاً یک جعل یا حدس بدون پایهٔ علمی است.
- - -

>>boland >>> بلند ( ترکی ) : که با تعمیم معنا به اشیا و موارد انتزاعی در فارسی = رفیع ، والا مرتبه ، مرتفع ، تشدید شده ( در مورد صدا ، صوت ) و. . . . َ