بلدرچین

قاپتور، کپچر
. کاپ ، قاب
، قیز، گیرل
گت، گت
گو، گه
تی ک، تاخ
اورگانیزیشن، اورگوت
کال، چال
تل، تل به معنی سیم و تار چیزی
ضمیرهای مشترک ترکی و انگلیسی قدیم که شما اصلا اطلاع ندارین از این موضوع مثل سن، بیز که ویز و نهایتا وی هست یعنی ما
تیث، دیش
نوز، برنوز
یارد، یورد
ایریا، ارایا
کاپوت، قاپوت
وار، وور
واز، وار
گلو، گولو

خاطر بهش بلدرجین یعنی اگاه کننده یا مطلع کننده، هشدار دهنده گفته میشه. بلدرجی یا بلدرچی که مثل ابدارچی با جی یا چی که حسب گویش فرق داره ساخته شده است. کجا کلمات انگلیسی با فارسی مشترک هست. ؟ یک سری کلمات مشترک هست در حد صد مورد نه بیشتر

برخی گونه ها همچون بلدرچین ژاپنی و بلدرچین معمولی پرندگانی مهاجرند و توانایی پرواز در مسافت های طولانی را دارند. در برخی کشورها برخی گونه های بلدرچین در تعداد زیاد پرورش داده می شوند تا از تخم و گوشت آن ها استفاده شود یا حتی در شکارگاه ها رها شوند. تخم آن نسبت به تخم مرغ پروتئین بیشتری دارد و گوشت آن بسیار مفید است. این پرنده در سکونت گاه های خود هم توسط انسان ها به طور گسترده ای شکار می شود تا از گوشت و پرهایش استفاده شود. امروزه یکی از زیباترین گروه های بلدرچین، تاکسیدو ( Tuxedo ) نام دارد.
پراکندگی گسترده و فراوانی نِسبی این پرنده در خاورمیانه با نام های مختلف برای آن در میان فارسی زبانان همراه بوده است. به جز «بلدرچین» که واژه ای در اصل ترکی و نام وارداتی این پرنده است. واژهٔ «کَرَک» در متون فارسی میانه و نیز در گویش هراتی و گویش های زبان کردی، و در زبان لری واژهٔ «بدبده»، در فارسی کلاسیک واژهٔ «وَرْتِج/وَرْتیج/وَرْدیج» و در مازندران و برخی مناطق گیلان و سمنان «وَرده» از نام های دیگر این پرنده است. در زبان گیلکی نیز آن را «وُشُم/وُشوم» می نامند و سومین پادشاه زیاری را به جهت علاقه اش به شکار بلدرچین وشمگیر می نامند. در عربی از واژه های «سَمانی» و «سَلویٰ» استفاده می شود که به فارسی نیز راه یافته است. لامعی گرگانی شاعر سدهٔ پنجم می سراید:
عنوان این پرنده در ویکی پدیای تاجیکی «بی دانه» است. به جز این مورد واژه هایی که تاجیک ها برای نامیدن این پرنده به کار می برند دقیقاً واژه هاییست که در سطرهای پیش آمد: ورتیش، وریشک، کَرَک، سَلویٰ و وُ شم.
همچنین، در ایران، پاره ای از باشندگان شهرستان مرودشت و پاسارگاد و به ویژه عشایر ایل باسیری ( باصیری، باصری ) ساکن استان فارس، این پرنده را کُوکَهرِه ( Kowkahre ) یا کُوکَر ( Kowkar ) می نامند. شاید دلیل این نامگذاری شباهت شماتیک پرندهٔ یاد شده با کَبک باشد. در گویش باسیری ( باصری ) که شاخه ای از گویش های فارسی است، عشایر، پرندهٔ «کبک» را، «کُوک» ( Kowk ) ، تلفظ می کنند. به بزغاله ( بچهٔ بز ) نیز «کَهرِه» می گویند. شاید به کارگیری واژهٔ کهره در کنار واژهٔ کُوک، برای اشاره به ویژگی کوچکی جثهٔ بلدرچین در مقایسه با کبک باشد؛ کُوک کَهرِه=》کُوکَهرِه، یعنی کبک کوچک.