برگزیدن

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

فردوسی .
گزین کرد ازیشان ده و دو هزار
سواران اسب افکن نامدار.
فردوسی .
مرد را نهمار خشم آمد از این
غاو شنگی رابه کف کردش گزین .
طیان .
با این بزرگی هر ضعیفی راه یابد سوی تو
خویی گزین کردی چنانچون رادمردان گزین .
فرخی .
از آن پس چهل جفت یاره ز زر
گزین کرد و صد گوشوار از گهر.
اسدی .
گزین کن جوانمردی و خوی نیک
که این هر دو آن عادت مصطفی است .
ناصرخسرو.
چند کنی صحبت دنیا طلب
صحبت یاری به از این کن گزین .
ناصرخسرو.
چهل پنجه هزاران مرد کاری
گزین کرد از یلان کارزاری .
نظامی .
از این فیلسوفان گزین کرد هفت
که بر خاطر کس خطایی نرفت .
نظامی .
تمامت خلایق را بشمار از شهر به صحرا آوردند و آنچه محترفه بود از آنجا گزین کرد. ( جهانگشای جوینی ) .
واقعاتی دیده بودی پیش از این
که خدا خواهد مرا کردن گزین .
مولوی .
|| ترجیح دادن :
دار ملک خویش را ضایع چرا باید گذاشت
مر سپاهان را چه باید کرد بر غزنین گزین .
فرخی .
آزادگان ز بنده نوازی که در تو هست
کردند بندگیت به آزادگی گزین .
سوزنی .
|| وجین کردن . پیراستن تاک رز بود و گزین کردن کشت . فرخو کردن . ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) .