برک

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

انتشارات سخن
بَرَک/ ba. rak : بافته ای باشد از پشم شتر که بیشتر درویشان از آن قبا و کلاه سازند ( برهان قاطع )
بَرَکی/ ba. ra. ki : کلاه درازی باشد که زاهدان بر سر گذارند ( برهان قاطع ) .
ظاهراً به لغت سنسکریت: varaka قبا، جبه، جامه، مربوط است.
قس کردی: berga : جامه، پوشاک، berkā نوعی از زیر انداز.
فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی
محمَّد حسن دوست
فرهنگستان زبان و ادب فارسی