برهان خلف

2 - خُلف:میتوانیم در پارسی، از پیشوندِ {وا} بِکار ببریم، این پیشوند، در برخی باره ها، نِشانگر {معکوس بودن، ضد بودن} است. بنابراین، میتوانیم از این پیشوند بِکار ببریم.
فَرجام:واژه {وابَرهانه} پیشنهاد میشود، با بن واژه {وابَرهانِش}، که اگر روزی بخواهید بگویید که {او از برهان خلف بکار برد}، میتوانید بگویید {او وابَرهانید} یا اگر کنونه اش را بخواهید، بگویید {او وا می بَرهانَد} !
بِدرود!

می باشد ( یعنی برای مثال خلافِ واقعیت یا خلافِ دانسته ها و فرضیات قبلی است ) . اما شما در حال حاضر با فرضِ خلف، درستی این نتیجۀ نادرست را ثابت کرده اید ولی در واقع این نتیجه درست نیست و نادرست است. مگر می شود که فرض درست باشد ولی نتایجش نادرست باشد؟ چنین چیزی غیرممکن است چون ثابت کردیم که اگر فرض خلف درست باشد، آنگاه نتیجه اش نیز درست است. بنابراین از آنجایی که نتیجه اش نادرست است، پس غیرممکن است که فرض خلف درست باشد و در نتیجه نادرست است. نادرستیِ فرضِ خلف، یعنی درستیِ خودِ گزارۀ اصلی که در ابتدا می خواستیم درستی اش را ثابت کنیم. پس در واقع نشان دادیم که گزارۀ P نمی تواند نادرست باشد پس درست است.

آنجایی که یک استدلال درست و معتبر غیرممکن است که دارای فرض ها و مقدمات درست اما نتیجه ای نادرست باشد و استدلال ما نیز درست و معتبر است، پس غیرممکن است که فرض خلف مان درست باشد و از آنجایی که یا خود مدعا درست است یا خلاف آن ( فرض خلف ) پس درستی خود مدعا ثابت می شود.

از اصل ها و مفروضات شروع کنیم و به حکم برسیم، فرض می کنیم که حکم نادرست است و با فرض نادرستی حکم، به یک تناقض، نتیجۀ پوچ، ناممکن و یا بی معنی می رسیم و بنابراین نتیجه می گیریم فرض خلف ما نمی توانسته درست بوده باشد و از آنجایی که حکم در نهایت یا درست است یا نادرست، پس حکم باید درست بوده باشد.