بخش

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

هر استان در ایران به چند شهرستان، و هر شهرستان به چندین بخش تقسیم می شود. بخش ها نیز، به نوبهٔ خود، به دهستان های چندی تقسیم می شوند.
به ادارهٔ مسئولِ امور یک بخش، بخشداری گفته می شود. رئیس یک بخش از هر شهرستان نیز بخشدار نام دارد.
سطوح تقسیمات سیاسی کشور از بالاترین سطح تا پایین ترین آن به ترتیب شامل: استان، شهرستان، بخش و دهستان است. بدینگونه که هر استان از چند شهرستان، هر شهرستان از چند بخش و هر بخش از چند دهستان تشکیل می شود. لازم است ذکر شود که هر دهستان نیز شامل تعدادی نقاط روستایی، مکان و مزرعه می باشد که عناصر تقسیماتی نامیده می شوند.
استان: واحدی از تقسیمات کشوری است با محدوده جغرافیایی معین، که از به هم پیوستن چند شهرستان همجوار با توجه به موقعیت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و طبیعی تشکیل می شود.
شهرستان: واحدی از تقسیمات کشوری است با محدوده جغرافیایی معین که ار به هم پیوستن چند بخش همجوار که از نظر عوامل طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی واحد متناسب و همگنی را به وجود آورده اند.
بخش: واحدی است از تقسیمات کشوری که دارای محدوده جغرافیایی معین بوده و از به هم پیوستن چند دهستان همجوار مشتمل بر چندین مزرعه، مکان، روستا و احیاناً شهر که در آن عوامل طبیعی و اوضاع اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی واحد همگنی را به وجود می آورد به نحوی که با در نظر گرفتن تناسب، وسعت، جمعیت، ارتباطات و دسترسی و سایر موقعیت ها، نیل به اهداف و برنامه ریزی های دولت در جهت احیاء امکانات طبیعی و استعدادهای اجتماعی و توسعه امور رفاهی و اقتصادی آن تسهیل گردد.
دهستان: کوچک ترین واحد تقسیمات کشوری است که دارای محدوده جغرافیایی معین بوده و از به هم پیوستن چند روستا، مکان و مزرعهٔ همجوار تشکیل می شود که از لحاظ محیط طبیعی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی همگن بوده و امکان خدمات رسانی و برنامه ریزی در سیستم و شبکهٔ واحدی را فراهم می نماید.

آختن اهن
که خود بر گرفته از نام خدای همراهی و مهر و محبت و نزدیکی به نام ایزد مهر یا میترا یا مهر است. مانند آمیتن و امیختن
در گذشته حیواناتی را ( أاخته ) میکردند تا نتواند جفت شود و برای بارکشی و کشاورزی استفاده میکردند
و همچنین موجود تک سلولی یاخته که در ابتدای جهان همراهی نداشته و زندگی را از او دانند.
بی آختن به معنای بدون آمیختگی و همراهی است
که در اشکال ( بوختن ) و ( باختن ) و بخت و بخش و پخش درآمده است.
بی اختن ضد آمیختن است.
به معنای دور شدن از هم می باشد
بخش و پخش و بختن و باختن. . . به معنای تکه تکه شدن و دور شدن است

یادسپاری و تصور ذهنی جمله ی بالا احتمالا کمک کننده باشد.