ریشه یابی کاملا مستند نام شهر های � باکو و ماکو � : چرا در منابع کهن تاریخی، شکل اولیه این نام ها به صورت � باکویه و ماکویه � ثبت شده است ؟
💥 بخش دوم این واژگان از ریشه � کوه � است و درباره بخش نخست نظریات مختلفی وجود دارد. تصاویر را ببینید و متن پیوستی را بخوانید . . . 👇👇👇
... [مشاهده متن کامل]
🆔 @iranzamin777
🆔 Admin @f777kim
💥 بخش دوم این واژگان از ریشه � کوه � است و درباره بخش نخست نظریات مختلفی وجود دارد. تصاویر را ببینید و متن پیوستی را بخوانید . . . 👇👇👇
... [مشاهده متن کامل]
✅ ریشه یابی نام � بــاکـــو �
سیاه کوه ؛ نامی کاملا ایرانی در متنی ۱۰۰۰ ساله به زبان عربی که می تواند راه گشای معنای واژه باکو باشد. ابن حوقل در کتاب صورة الارض سده ۴ قمری، از کوهی بنام � سیاه کویه � یاد میکند که در کنار دریای کاسپین و در برابر رشته کوه قفقاز قرار داشته است
... [مشاهده متن کامل]
🔹 کویه به معنای � کوه � یکی از پسوندهای رایج در زبان های ایرانی بوده است :
کاکویه
ماکویه
کرکویه
چاه کویه
مسکویه
شهرکویه
کشکویه
مماکویه
شادکویه
زرین کویه
گرکویه
سیاه کویه و . . .
🔴 آیا نام شهر باکو نیز که در همان نواحی قفقاز قرار دارد، در ریخت نخستین خود � باکویه � بوده و به واژه � کوه � ربط دارد ؟
🔹 آری : در منابع تاریخی بسیاری، نام شهر باکو به صورت � باکویه / بادکویه � آمده است، ازجمله در : معجم البلدان یاقوت حموی، جامع التواریخ همدانی، آثار البلاد قزوینی و . . . پس هیچ شکی نمی ماند که شکل اولیه و درست نام باکو � با کویه � بوده و به واژه کوه ربط دارد ؛ ولی درباره جز نخست آن نظر قطعی وجود ندارد : با، باد، باه، بغ و . . . ؟
🔹 در بسیاری از منابع تاریخی این نام، به صورت � بادکوبه / بادکویه � آمده است، پس جز نخست آن نیز باید � باد � باشد ؛ چون باکو منطقه ای � بادخیز � بوده است . برخی ها نیز � با � در این نام را همان � بغ � به معنای خدا دانسته اند که در � بغداد و بیستون � هم بکار رفته است
🔴 ماکو نیز ماکویه بوده ! وقتی به منابع کهن تاریخی نگاه کنیم، نام درست ماکو بصورت � ماکویه � آمده است ( کتاب تاریخ عالم آرای عباسی، نزهة القلوب قزوینی و . . . ) شکی نیست که این واژه هم مانند � باکویه - - - > باکو � به همان پسوند � کویه / کوه / کو � ربط دارد. بخش نخست آن نیز احتمالا � ماد، ماه و . . . � بوده است
واژه باکو ؛ در ترکی به صورت باکی Bakı تلفظ می شود. زبان ترکی برخی از � u های � پارسی در پایان کلمات را به � ای � تبدیل می کند، همانند � ماکو � که آن را � ماکی � تلفظ می کنند. این واژگان از پارسی به ترکی رفته و دچار این تغییر خوانش شده اند و اصلا ترکی نیستند که بخواهند در آن زبان معنای ترکی داشته باشند ؛ همانگونه که اکبر را اهبر تلفظ می کنند یا ابوالفضل را ابرفرز و . . . !
🆔 @iranzamin777
🆔 Admin @f777kim
سیاه کوه ؛ نامی کاملا ایرانی در متنی ۱۰۰۰ ساله به زبان عربی که می تواند راه گشای معنای واژه باکو باشد. ابن حوقل در کتاب صورة الارض سده ۴ قمری، از کوهی بنام � سیاه کویه � یاد میکند که در کنار دریای کاسپین و در برابر رشته کوه قفقاز قرار داشته است
... [مشاهده متن کامل]
🔹 کویه به معنای � کوه � یکی از پسوندهای رایج در زبان های ایرانی بوده است :
کاکویه
ماکویه
کرکویه
چاه کویه
مسکویه
شهرکویه
کشکویه
مماکویه
شادکویه
زرین کویه
گرکویه
سیاه کویه و . . .
🔴 آیا نام شهر باکو نیز که در همان نواحی قفقاز قرار دارد، در ریخت نخستین خود � باکویه � بوده و به واژه � کوه � ربط دارد ؟
🔹 آری : در منابع تاریخی بسیاری، نام شهر باکو به صورت � باکویه / بادکویه � آمده است، ازجمله در : معجم البلدان یاقوت حموی، جامع التواریخ همدانی، آثار البلاد قزوینی و . . . پس هیچ شکی نمی ماند که شکل اولیه و درست نام باکو � با کویه � بوده و به واژه کوه ربط دارد ؛ ولی درباره جز نخست آن نظر قطعی وجود ندارد : با، باد، باه، بغ و . . . ؟
🔹 در بسیاری از منابع تاریخی این نام، به صورت � بادکوبه / بادکویه � آمده است، پس جز نخست آن نیز باید � باد � باشد ؛ چون باکو منطقه ای � بادخیز � بوده است . برخی ها نیز � با � در این نام را همان � بغ � به معنای خدا دانسته اند که در � بغداد و بیستون � هم بکار رفته است
🔴 ماکو نیز ماکویه بوده ! وقتی به منابع کهن تاریخی نگاه کنیم، نام درست ماکو بصورت � ماکویه � آمده است ( کتاب تاریخ عالم آرای عباسی، نزهة القلوب قزوینی و . . . ) شکی نیست که این واژه هم مانند � باکویه - - - > باکو � به همان پسوند � کویه / کوه / کو � ربط دارد. بخش نخست آن نیز احتمالا � ماد، ماه و . . . � بوده است
واژه باکو ؛ در ترکی به صورت باکی Bakı تلفظ می شود. زبان ترکی برخی از � u های � پارسی در پایان کلمات را به � ای � تبدیل می کند، همانند � ماکو � که آن را � ماکی � تلفظ می کنند. این واژگان از پارسی به ترکی رفته و دچار این تغییر خوانش شده اند و اصلا ترکی نیستند که بخواهند در آن زبان معنای ترکی داشته باشند ؛ همانگونه که اکبر را اهبر تلفظ می کنند یا ابوالفضل را ابرفرز و . . . !
درود
نام باکو در نوشته های کهن ارمنی به دیس [باکاوان یا باکوان] نگارش یافته که از دیدگاه جناب کسروی بخش نخست آن باکا یا باک همان بَغَ اوستایی و وان هم پسوند جا است به چم شهر خدا،
و بودن آتشکده های همیشه فروزان زرتشتی در آنجا را پشتیبان این دیدگاه می داند.
... [مشاهده متن کامل]
درباره پسوند وان:
تکواژهای وان و گان در جایگاه پسوند دارای یک چم ( معنا ) هستند که نشان دهنده جا می باشند، دگرش واجِ /و/ به /گ/ از پارسی میانه به پارسی نو به فراوانی دیده می شود مانند ویشتاسپ به گشتاسپ، ویراز به گراز، ویستردن به گستردن و. . . ،
برین پایه می توان پسوند وان را ریخت کهنتر گان دانست که همچنان در نامهایی مانند شیروان، ایروان، نخجوان، سراوان و. . . خود را نشان می دهد.
نام باکو در نوشته های کهن ارمنی به دیس [باکاوان یا باکوان] نگارش یافته که از دیدگاه جناب کسروی بخش نخست آن باکا یا باک همان بَغَ اوستایی و وان هم پسوند جا است به چم شهر خدا،
و بودن آتشکده های همیشه فروزان زرتشتی در آنجا را پشتیبان این دیدگاه می داند.
... [مشاهده متن کامل]
درباره پسوند وان:
تکواژهای وان و گان در جایگاه پسوند دارای یک چم ( معنا ) هستند که نشان دهنده جا می باشند، دگرش واجِ /و/ به /گ/ از پارسی میانه به پارسی نو به فراوانی دیده می شود مانند ویشتاسپ به گشتاسپ، ویراز به گراز، ویستردن به گستردن و. . . ،
برین پایه می توان پسوند وان را ریخت کهنتر گان دانست که همچنان در نامهایی مانند شیروان، ایروان، نخجوان، سراوان و. . . خود را نشان می دهد.
ریشه نام باکو به درستی روشن نشده است . نخستین بار در ۴۴۸ میلادی ، در دوره ی یزدگرد دوم ، پریسکوس نام آن را �باکو� ضبط کرده است. در ۳۳۲ ه. ق مسعودی آن را �باکُه � ، در ۳۴۱ ه. ق ابودُلَف خزرجی �باکویه �، و در ۳۷۲ ه. ق صاحب حدود العالم �باکو� آورده است. در قرن چهارم ، جغرافیدانان مسلمان ، مانند اصطخری و مقدسی آن را �باکوه� و در ۶۰۵ بکران �باکویه � و �باکُه�، و در ۷۲۱، ابوالفداء �باکوی� ضبط کرده است. از دوره ی صفویان به بعد، ظاهراً چون در باکو بادهای سختی می وزیده است ، آن را �بادکوبه � و �بادکویه � هم گفته اند. [۲]
... [مشاهده متن کامل]
به نظر کسروی ، باکو در اصل �باکوان� بوده و از دوجزء �باک � یا �بغ � ( از واژة اوستایی باگا ) به معنی خدا و پسوند �وان� به معنی جای ترکیب شده است. امروزه اهالی باکو شهر خود را �باکی � می خوانند.
... [مشاهده متن کامل]
به نظر کسروی ، باکو در اصل �باکوان� بوده و از دوجزء �باک � یا �بغ � ( از واژة اوستایی باگا ) به معنی خدا و پسوند �وان� به معنی جای ترکیب شده است. امروزه اهالی باکو شهر خود را �باکی � می خوانند.
نام شهر باکو : برگرفته از واژه اوستای و پارسی باستان " بغ ، بگ و باگ " به معنای خدا می باشد و به گونه " بغپان، باگپان ، باکوان " به معنای نگهبان خدا آمده و از این گونه واژگان در زبان پارسی بسیار یافت می شود، مانند : بگ داتی ، بغداد ، بغستان ( بیستون ) ، بگستان ( بجستان ) ، بغابوخش ( مگابیز ) و . . .