The word Balkan is Turkish and means “mountain, بریتانیکا صفحه انگلیسی
باکو ( ترکی آذربایجانی: Bakı ) پایتخت جمهوری آذربایجان، شرقی ترین پایتخت قاره اروپا بزرگ ترین شهر و بندر آذربایجان است. شهر بر کرانه دریای خزر در شبه جزیره آب شوران قرار دارد و از مناطق نفت خیز جهان می باشد. باکو پر جمعیّت ترین شهر قفقاز است. باکو تا ۱۸۱۳ میلادی شهر تولیدکننده نفت ایران بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
باکو اولین مکانی است که بشر در آنجا نفت را استخراج کرده و به گفته مارکوپولو در ۱۲۷۳ میلادی نفت آن برای سوزاندن و برای درمان ( پماد روغن سیاه ) همه روزه توسط صدها کشتی و شتر صادر می شده است.
اولین چاه نفت جهان در ۱۵۹۳ میلادی در بالاخانه باکو به عمق ۳۵ متر به طور دستی کنده شد. این رویداد در دوران صفویه که باکو جزو ایران بود، رخ داده است.
بخش قدیمی شهر ایچری شَهَر ) ( به ترکی آذربایجانی: İçəri Şəhər ) ، همراه با برج و حصار از سده های میانه بجا مانده و ثبت شده در یونسکو به عنوان میراث فرهنگ جهانی است.
جمعیتش در ابتدای سال ۲۰۱۲ میلادی ۳٬۲۰۲٬۳۰۰ نفر برآورد شده است. در ابتدای سال ۲۰۰۳ بیش از ۱۵۳ هزار نفر از آوارگان جنگ قره باغ و ۹۴ هزار پناهنده خارجی در این شهر وجود داشته اند.
در سال ۲۰۰۷ سازمان کنفرانس اسلامی، باکو را به عنوان پایتخت فرهنگ اسلامی برای سال ۲۰۰۹ اعلام کرد. در سال ۲۰۰۰ بخش قدیمی باکو ایچری شَهَر در کنار سرای شروانشاهان ( به ترکی آذربایجانی، شیروانشاهلار سارایی ) و قلعه دختر به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.
باکو دارای ۱۱ منطقه شامل خزر، بینه قدی، قره داغ، نریمانوف، نسیمی، نظامی، سابایل، صابونچی، ختایی، سوراخانی و یاسامال و ۴۸ شهر می باشد. شهرهای بناشده در جزایر موجود در خلیج باکو و شهر صخره های نفتی یا نفت داشلاری و در دریای خزر قرار دارند جزئی از این ۴۸ شهر می باشند.
بیشتر صاحب نظران بر این باورند که نام باکو ریشه ای ایرانی دارد، برخی نیز ریشه این نام را ناشناخته می دانند. ریشه شناسی رایج در قرن نوزدهم این نام را برگرفته از واژه فارسی «بادکوبه» ( Bâd - kube ) می داند که به معنای شهر «بادزده» است، ترکیب باد و کوبه ریشه در فعل کوبیدن دارد، که صاحب نظران معتقدند این تفسیر از نام با ویژگی های اقلیمی و طوفان های باکو هماهنگ است.
... [مشاهده متن کامل]
باکو اولین مکانی است که بشر در آنجا نفت را استخراج کرده و به گفته مارکوپولو در ۱۲۷۳ میلادی نفت آن برای سوزاندن و برای درمان ( پماد روغن سیاه ) همه روزه توسط صدها کشتی و شتر صادر می شده است.
اولین چاه نفت جهان در ۱۵۹۳ میلادی در بالاخانه باکو به عمق ۳۵ متر به طور دستی کنده شد. این رویداد در دوران صفویه که باکو جزو ایران بود، رخ داده است.
بخش قدیمی شهر ایچری شَهَر ) ( به ترکی آذربایجانی: İçəri Şəhər ) ، همراه با برج و حصار از سده های میانه بجا مانده و ثبت شده در یونسکو به عنوان میراث فرهنگ جهانی است.
جمعیتش در ابتدای سال ۲۰۱۲ میلادی ۳٬۲۰۲٬۳۰۰ نفر برآورد شده است. در ابتدای سال ۲۰۰۳ بیش از ۱۵۳ هزار نفر از آوارگان جنگ قره باغ و ۹۴ هزار پناهنده خارجی در این شهر وجود داشته اند.
در سال ۲۰۰۷ سازمان کنفرانس اسلامی، باکو را به عنوان پایتخت فرهنگ اسلامی برای سال ۲۰۰۹ اعلام کرد. در سال ۲۰۰۰ بخش قدیمی باکو ایچری شَهَر در کنار سرای شروانشاهان ( به ترکی آذربایجانی، شیروانشاهلار سارایی ) و قلعه دختر به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.
باکو دارای ۱۱ منطقه شامل خزر، بینه قدی، قره داغ، نریمانوف، نسیمی، نظامی، سابایل، صابونچی، ختایی، سوراخانی و یاسامال و ۴۸ شهر می باشد. شهرهای بناشده در جزایر موجود در خلیج باکو و شهر صخره های نفتی یا نفت داشلاری و در دریای خزر قرار دارند جزئی از این ۴۸ شهر می باشند.
بیشتر صاحب نظران بر این باورند که نام باکو ریشه ای ایرانی دارد، برخی نیز ریشه این نام را ناشناخته می دانند. ریشه شناسی رایج در قرن نوزدهم این نام را برگرفته از واژه فارسی «بادکوبه» ( Bâd - kube ) می داند که به معنای شهر «بادزده» است، ترکیب باد و کوبه ریشه در فعل کوبیدن دارد، که صاحب نظران معتقدند این تفسیر از نام با ویژگی های اقلیمی و طوفان های باکو هماهنگ است.
ریشه یابی کاملا مستند نام شهر های � باکو و ماکو � : چرا در منابع کهن تاریخی، شکل اولیه این نام ها به صورت � باکویه و ماکویه � ثبت شده است ؟
💥 بخش دوم این واژگان از ریشه � کوه � است و درباره بخش نخست نظریات مختلفی وجود دارد. تصاویر را ببینید و متن پیوستی را بخوانید . . . 👇👇👇
... [مشاهده متن کامل]
🆔 @iranzamin777
🆔 Admin @f777kim
💥 بخش دوم این واژگان از ریشه � کوه � است و درباره بخش نخست نظریات مختلفی وجود دارد. تصاویر را ببینید و متن پیوستی را بخوانید . . . 👇👇👇
... [مشاهده متن کامل]
✅ ریشه یابی نام � بــاکـــو �
سیاه کوه ؛ نامی کاملا ایرانی در متنی ۱۰۰۰ ساله به زبان عربی که می تواند راه گشای معنای واژه باکو باشد. ابن حوقل در کتاب صورة الارض سده ۴ قمری، از کوهی بنام � سیاه کویه � یاد میکند که در کنار دریای کاسپین و در برابر رشته کوه قفقاز قرار داشته است
... [مشاهده متن کامل]
🔹 کویه به معنای � کوه � یکی از پسوندهای رایج در زبان های ایرانی بوده است :
کاکویه
ماکویه
کرکویه
چاه کویه
مسکویه
شهرکویه
کشکویه
مماکویه
شادکویه
زرین کویه
گرکویه
سیاه کویه و . . .
🔴 آیا نام شهر باکو نیز که در همان نواحی قفقاز قرار دارد، در ریخت نخستین خود � باکویه � بوده و به واژه � کوه � ربط دارد ؟
🔹 آری : در منابع تاریخی بسیاری، نام شهر باکو به صورت � باکویه / بادکویه � آمده است، ازجمله در : معجم البلدان یاقوت حموی، جامع التواریخ همدانی، آثار البلاد قزوینی و . . . پس هیچ شکی نمی ماند که شکل اولیه و درست نام باکو � با کویه � بوده و به واژه کوه ربط دارد ؛ ولی درباره جز نخست آن نظر قطعی وجود ندارد : با، باد، باه، بغ و . . . ؟
🔹 در بسیاری از منابع تاریخی این نام، به صورت � بادکوبه / بادکویه � آمده است، پس جز نخست آن نیز باید � باد � باشد ؛ چون باکو منطقه ای � بادخیز � بوده است . برخی ها نیز � با � در این نام را همان � بغ � به معنای خدا دانسته اند که در � بغداد و بیستون � هم بکار رفته است
🔴 ماکو نیز ماکویه بوده ! وقتی به منابع کهن تاریخی نگاه کنیم، نام درست ماکو بصورت � ماکویه � آمده است ( کتاب تاریخ عالم آرای عباسی، نزهة القلوب قزوینی و . . . ) شکی نیست که این واژه هم مانند � باکویه - - - > باکو � به همان پسوند � کویه / کوه / کو � ربط دارد. بخش نخست آن نیز احتمالا � ماد، ماه و . . . � بوده است
واژه باکو ؛ در ترکی به صورت باکی Bakı تلفظ می شود. زبان ترکی برخی از � u های � پارسی در پایان کلمات را به � ای � تبدیل می کند، همانند � ماکو � که آن را � ماکی � تلفظ می کنند. این واژگان از پارسی به ترکی رفته و دچار این تغییر خوانش شده اند و اصلا ترکی نیستند که بخواهند در آن زبان معنای ترکی داشته باشند ؛ همانگونه که اکبر را اهبر تلفظ می کنند یا ابوالفضل را ابرفرز و . . . !
🆔 @iranzamin777
🆔 Admin @f777kim
سیاه کوه ؛ نامی کاملا ایرانی در متنی ۱۰۰۰ ساله به زبان عربی که می تواند راه گشای معنای واژه باکو باشد. ابن حوقل در کتاب صورة الارض سده ۴ قمری، از کوهی بنام � سیاه کویه � یاد میکند که در کنار دریای کاسپین و در برابر رشته کوه قفقاز قرار داشته است
... [مشاهده متن کامل]
🔹 کویه به معنای � کوه � یکی از پسوندهای رایج در زبان های ایرانی بوده است :
کاکویه
ماکویه
کرکویه
چاه کویه
مسکویه
شهرکویه
کشکویه
مماکویه
شادکویه
زرین کویه
گرکویه
سیاه کویه و . . .
🔴 آیا نام شهر باکو نیز که در همان نواحی قفقاز قرار دارد، در ریخت نخستین خود � باکویه � بوده و به واژه � کوه � ربط دارد ؟
🔹 آری : در منابع تاریخی بسیاری، نام شهر باکو به صورت � باکویه / بادکویه � آمده است، ازجمله در : معجم البلدان یاقوت حموی، جامع التواریخ همدانی، آثار البلاد قزوینی و . . . پس هیچ شکی نمی ماند که شکل اولیه و درست نام باکو � با کویه � بوده و به واژه کوه ربط دارد ؛ ولی درباره جز نخست آن نظر قطعی وجود ندارد : با، باد، باه، بغ و . . . ؟
🔹 در بسیاری از منابع تاریخی این نام، به صورت � بادکوبه / بادکویه � آمده است، پس جز نخست آن نیز باید � باد � باشد ؛ چون باکو منطقه ای � بادخیز � بوده است . برخی ها نیز � با � در این نام را همان � بغ � به معنای خدا دانسته اند که در � بغداد و بیستون � هم بکار رفته است
🔴 ماکو نیز ماکویه بوده ! وقتی به منابع کهن تاریخی نگاه کنیم، نام درست ماکو بصورت � ماکویه � آمده است ( کتاب تاریخ عالم آرای عباسی، نزهة القلوب قزوینی و . . . ) شکی نیست که این واژه هم مانند � باکویه - - - > باکو � به همان پسوند � کویه / کوه / کو � ربط دارد. بخش نخست آن نیز احتمالا � ماد، ماه و . . . � بوده است
واژه باکو ؛ در ترکی به صورت باکی Bakı تلفظ می شود. زبان ترکی برخی از � u های � پارسی در پایان کلمات را به � ای � تبدیل می کند، همانند � ماکو � که آن را � ماکی � تلفظ می کنند. این واژگان از پارسی به ترکی رفته و دچار این تغییر خوانش شده اند و اصلا ترکی نیستند که بخواهند در آن زبان معنای ترکی داشته باشند ؛ همانگونه که اکبر را اهبر تلفظ می کنند یا ابوالفضل را ابرفرز و . . . !
درود
نام باکو در نوشته های کهن ارمنی به دیس [باکاوان یا باکوان] نگارش یافته که از دیدگاه جناب کسروی بخش نخست آن باکا یا باک همان بَغَ اوستایی و وان هم پسوند جا است به چم شهر خدا،
و بودن آتشکده های همیشه فروزان زرتشتی در آنجا را پشتیبان این دیدگاه می داند.
... [مشاهده متن کامل]
درباره پسوند وان:
تکواژهای وان و گان در جایگاه پسوند دارای یک چم ( معنا ) هستند که نشان دهنده جا می باشند، دگرش واجِ /و/ به /گ/ از پارسی میانه به پارسی نو به فراوانی دیده می شود مانند ویشتاسپ به گشتاسپ، ویراز به گراز، ویستردن به گستردن و. . . ،
برین پایه می توان پسوند وان را ریخت کهنتر گان دانست که همچنان در نامهایی مانند شیروان، ایروان، نخجوان، سراوان و. . . خود را نشان می دهد.
نام باکو در نوشته های کهن ارمنی به دیس [باکاوان یا باکوان] نگارش یافته که از دیدگاه جناب کسروی بخش نخست آن باکا یا باک همان بَغَ اوستایی و وان هم پسوند جا است به چم شهر خدا،
و بودن آتشکده های همیشه فروزان زرتشتی در آنجا را پشتیبان این دیدگاه می داند.
... [مشاهده متن کامل]
درباره پسوند وان:
تکواژهای وان و گان در جایگاه پسوند دارای یک چم ( معنا ) هستند که نشان دهنده جا می باشند، دگرش واجِ /و/ به /گ/ از پارسی میانه به پارسی نو به فراوانی دیده می شود مانند ویشتاسپ به گشتاسپ، ویراز به گراز، ویستردن به گستردن و. . . ،
برین پایه می توان پسوند وان را ریخت کهنتر گان دانست که همچنان در نامهایی مانند شیروان، ایروان، نخجوان، سراوان و. . . خود را نشان می دهد.
ریشه نام باکو به درستی روشن نشده است . نخستین بار در ۴۴۸ میلادی ، در دوره ی یزدگرد دوم ، پریسکوس نام آن را �باکو� ضبط کرده است. در ۳۳۲ ه. ق مسعودی آن را �باکُه � ، در ۳۴۱ ه. ق ابودُلَف خزرجی �باکویه �، و در ۳۷۲ ه. ق صاحب حدود العالم �باکو� آورده است. در قرن چهارم ، جغرافیدانان مسلمان ، مانند اصطخری و مقدسی آن را �باکوه� و در ۶۰۵ بکران �باکویه � و �باکُه�، و در ۷۲۱، ابوالفداء �باکوی� ضبط کرده است. از دوره ی صفویان به بعد، ظاهراً چون در باکو بادهای سختی می وزیده است ، آن را �بادکوبه � و �بادکویه � هم گفته اند. [۲]
... [مشاهده متن کامل]
به نظر کسروی ، باکو در اصل �باکوان� بوده و از دوجزء �باک � یا �بغ � ( از واژة اوستایی باگا ) به معنی خدا و پسوند �وان� به معنی جای ترکیب شده است. امروزه اهالی باکو شهر خود را �باکی � می خوانند.
... [مشاهده متن کامل]
به نظر کسروی ، باکو در اصل �باکوان� بوده و از دوجزء �باک � یا �بغ � ( از واژة اوستایی باگا ) به معنی خدا و پسوند �وان� به معنی جای ترکیب شده است. امروزه اهالی باکو شهر خود را �باکی � می خوانند.
نام شهر باکو : برگرفته از واژه اوستای و پارسی باستان " بغ ، بگ و باگ " به معنای خدا می باشد و به گونه " بغپان، باگپان ، باکوان " به معنای نگهبان خدا آمده و از این گونه واژگان در زبان پارسی بسیار یافت می شود، مانند : بگ داتی ، بغداد ، بغستان ( بیستون ) ، بگستان ( بجستان ) ، بغابوخش ( مگابیز ) و . . .