بالاخانه

بالاخانه ؛ عمارت فوقانی. ( ناظم الاطباء ) . طبقه ای از ساختمان که در روی طبقه دیگر قرار گرفته است نسبت به طبقه زیر.

تابوک ، اتاقک پشت بام

واژه ی " بالاخانه " پس از سیر در زبان های غیر ایرانی با تغییر لهجه و معنی به شکل " بالکن " در آمده و دوباره به زبان فارسی بازگشته است و امروزه با همان شکل تغییر یافته در زبان فارسی کاربرد دارد .

ستاوند. . . .

وروار

هوالعلیم
بالا خانه : اطاقی که روی پشت بام ساخته شده است ؛ عمارت فوقانی ساختمان. . .

غرفه

ستاوند

بالاخانه
بالاخانه ها را معمولاٌ برای دراویش و پیرمُرادها و بصورت نذر جهت فقرا و مانند آن می ساختند. ( شهری، 1369: ج1، 247 )
مآخذ: شهری، جعفر. 1369. تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم ( چاپ دوم ) . تهران: موسسۀ فرهنگی رسا.