باغ

منابع ها. فرهنگ واژه های اوستا
فرهنگِ سَنسکریت فارسی
ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی
فرهنگ زبان ایرانی باستان
فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی
فرهنگ فارسی به پهلوی
فرهنگنامه کوچک پهلوی
فرهنگِ سَنسکریت - فارسی

3 - باقلانتی یعنی ارتباط یا بستگی که باز هم بی ربط است.
4 - باغیشلاماخ لهجه ترکی بخشش است .
5 - شما واژه ها را تغییر می دهید و می خواهید صاحبش شوید شما به
مشغول الذمه عربی می گویید شولوذومه به مژدگانی فارسی می گویید مشتلق حالا از کدام اتیمولوژی با این میزان دانش کمتان دفاع می نمایید.

و به اعتراف خود ترکها زمانیکه آنها در کشوری بی آب و خشک مانند مغولستان زندگی کرده اند چیزی شبیه باغ ندیده اند که برایش واژه بسازند حتی واژه ای معادل �میوه� هم ندارند و نیز نام بیشتر میوه ها و سبزیهاو گلها را از فارسی گرفته اندهمانند : انجیر - انار ( نار ) - خرما - امرود - اریک ( آلو ) - خیار - بادنجان - اسفناج - دارچین - زنجبیل - شفتالو - نارنج - ترنج - لیمو - کنگر ( انگینار ) - پسته ( فیستیق ) - بادام - تره - بنفشه ( منکشه ) - گل - سبزه - چای - گیلاس ( کیراز ) - ترب ( تورپ ) - گشنیز ( کیشنیش ) - نخود - زرپران ( زعفران ) - سماق و . . . .

باغلاما رو داریم که برای لحاف تشک استفاده میشه که لحاف دشکو توش میزارن و میبندنش
یک واژه ی کاملا واضحتر که تورک بودن این کلمه رو ثابت میکنه
قولباغ= دستبند
پس میبینید که باغ و باغچا کاملا تورکی هستن

منبع http://www. encyclopaediaislamica. com/madkhal2. php?sid=4560
https://lamtakam. com/dictionaries/dehkhoda/160206/باغ

اوستایی: bāga. باگا
پهلویی ( زبانان اشکانیان ) : bāɣ. باگ ( باغ )
پارسی نو ( ساسانیان ) : b�ğ. باگ ( باغ )
فارسی ( پارسی تازی شده بعد ورود اوراب ( عراب ) : باغ
این واژه در زبان های پارسی بومی ایران به ریخت زیر کاربرد دارد:
بلوچی: باگ
سغدی: پاگ
پشتو: باغ
این واژه به زبان ترکان و هندی ها هم راه یافته اشت:
هندی: Hindi:�बाग़� ( bāġ )
آذری: Azerbaijani:�bağ
قزاقستانی و ازبکی : باغ و بواغ Kazakh:�бақ� ( baq ) , �бау� ( bau )
تورکی: Turkish:�bağ
References
Dehkhoda, Ali - Akbar� ( 1931– ) , “باغ”, in�Dehkhoda Dictionary Institute, editors, �Dehkhoda Dictionary� ( in Persian ) , Tehran:�University of Tehran PressMacKenzie, D. N. � ( 1971 ) , “bāɣ”, in�A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press
@iranaryan مارا در ایتا دنبال کنید
چنانچه از فرسته و پیام های ما خرسند و خشنود هستید دیگران را نیز به اینجا فرا خوانید.

اوستایی: bāga. باگا
پهلویی ( زبانان اشکانیان ) : bāɣ. باگ ( باغ )
پارسی نو ( ساسانیان ) : b�ğ. باگ ( باغ )
فارسی ( پارسی تازی شده بعد ورود اوراب ( عراب ) : باغ
این واژه در زبان های پارسی بومی ایران به ریخت زیر کاربرد دارد:
بلوچی: باگ
سغدی: پاگ
پشتو: باغ
این واژه به زبان ترکان و هندی ها هم راه یافته اشت:
هندی: Hindi:�बाग़� ( bāġ )
آذری: Azerbaijani:�bağ
قزاقستانی و ازبکی : باغ و بواغ Kazakh:�бақ� ( baq ) , �бау� ( bau )
تورکی: Turkish:�bağ
References
Dehkhoda, Ali - Akbar� ( 1931– ) , “باغ”, in�Dehkhoda Dictionary Institute, editors, �Dehkhoda Dictionary� ( in Persian ) , Tehran:�University of Tehran PressMacKenzie, D. N. � ( 1971 ) , “bāɣ”, in�A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press
مارا در ایتا دنبال کنید
@iranaryan
چنانچه از فرسته و پیام های ما خرسند و خشنود هستید دیگران را نیز به اینجا فرا خوانید.

معرب باگ=باغ=بگ=بغ
واژه بغداد دو نوع ریشه اصلی گوناگون داشته است. قابل اطمینان ترین موردی که توافق بیشتری بروی آن گردیده لفظی است که از ترکیب پارسی باستان با نام �باگا� داتا ) به وجود آمده که واژه پارسی میانه �بگدات / بگداد�از آن گرفته شده؛ و سرانجام به واژه فارسی امروزی و عربی �بغداد� تغییر یافته است. ریشه دیگر نیز از پارسی �باگ – داد� یا �بگ - دا - دو� ( ترجمه �باغ خداوند� ) گرفته شده است.
بغلان، افغانستان ( به لاتین: Baghlan ) یک شهر در افغانستان=بغ لان
بگرام ( بدون تغییر ) شهری باستانی در هشتاد کیلومتری شمال کابل و در ولایت ( استان ) پروان افغانستان است. بگرام از دو کلمه مشتق شده یعنی �باگ� و �رام� به مفهوم �باغ رام� یا �باغ خدا�.
بغداتی یکی از قدیمی ترین روستاها در منطقه تاریخی ایمرتی در کشور گرجستان است. نام آن دارای اصالت همان پایتخت عراق ، بغداد است.

واژه رَز در فارسی نو و میانه به معنی تاکستان ( احتمالاً از ریشه raod ( اوستایی «روییدن» ) ، در گویشهای طبری و خوانساری و گویشهای شمال غربی ایران مرادف واژه باغ و به همین معنی به کار میرود و بهترین شاهد آن ترکیب «خرمه رز» به معنای باغ خرّم، و «رزان» به معنی باغها و درختستانها، در تاریخ طبرستان است ( ج 1، ص 72، 300؛ کیا، ص 238 ) . کاربرد ترکیب Dadbaka - bag در کنار Dadbaka - ras و اطلاق آنها به زمین قابل کشت در اسناد یونانی اورامان از کاربرد همزمان باغ و رز به یک معنی از روزگار باستان حکایت دارد. هزوارش رز در فرهنگ پهلوی به صورت کَرْما ( درعربی کَرْم ) و در اسناد اورامان ونسا آمده است ( آیلرز و مایرهوفر، ص 92، آیلرز و شاپکا، ص 379 ) . واژه ایرانی پالیز که در فارسی نو به معنای مزرعه صیفی کاری است و در اصل به معنای مطلق باغ به کار میرفته و به صورت فالیز معرب شده، از صورت اوستایی pairi - za ¦ dae ( و صورت مفروض فارسی باستان paridayda * ) است که وام واژه یونانی hت Parؤdeisos به معنای «آغل صحرایی چارپایان» بهشت و نیز «فردوس» عربی برگرفته از آن است.
منابع: ابناسفندیار، تاریخ طبرستان ، چاپ عباس اقبال، تهران 1320 ش؛ اوستا. یسنا. گاثاها، مجموعه اوستا، گاثاها: سرودهای زرتشت ، گزارش پورداود، تهران 1354 ش؛ ماریا ایوازیان، وام واژههای ایرانی میانه غربی در زبان ارمنی ، تهران 1371 ش؛ محمدصادق کیا، واژه نامه طبری ، تهران 1316 ش؛
H. Acharian, Haieren Armatakan Bar aran , Yerevan 1971; H. W. Bailey, Dictionary of Khotan Saka , London 1979; Ch. Bartholomae, Altiranisches Wخrterbuch, Strasburg 1940; E. Benveniste, Grammaire Sogdienne , 2. e Partie, Paris 1929; M. Boyce, A word list of Manichean Middle Persian and Parthian , Leiden 1977; G. Dalman, Aramجisch - Neuhebrجisches wخrterbuch , Frankfurt 1901; W. Eilers, M. Mayrhofer, "kurdisch bu ¦ z und die indogermonisehe "Buchen" - Sippe. . . ", Mitteilungen fدr Die Anthropologische Gesellshaft Wien , 92 ( 1962 ) ; W. Eilers, V. Schapka, "Mitteliranische Mundarten" aus der Sammlung W. Eilers 1: Die Mundart von Chunsar , Wiesbaden 1976; Encyclopaedia Iranica, s. v. "Ba ¦ g ¦ " ( by W. Eilers ) ; I. Gershevitch, A grammar of Manichean Sogdian , Oxford 1961; M. Monier - Williams, A Sanskrit - English dictionary , Oxford 1976; R. L. Turner, A comparative dictionary of The Indo - Aryan languages , London 1973.
/ ایرج پروشانی /
2 ) سابقه . باغ از دیرینهترین روزگار وجود داشته و در همه تمدّنها از جایگاه با اهمیتی برخوردار بوده است. در قصص راجعبه آدم و حوا، این دو از بدو ظهور در باغ بودهاند ( برای مثال رجوع کنید به سفر پیدایش، 2: 8؛ بقره: 35 ) . قدیمیترین اشارهها به باغهای جهان، در برخی منابع تمدنهای کهن، چون مصر و چین، دیده میشود. وجود باغ در مصر قدیم از نقشهای آثار باستانی آن سرزمین پیداست. در طیوه ( = طیبه/ تِبای/ تِب ) ، شهر قدیم و مشهور مصر، در نقشه باغی متعلق به چهارده قرن پیش از میلاد، حوضی دیده میشود منقّش به مرغان و پرندگان دریایی که گرداگرد آن نقشهایی از گیاهان و درختان میوهدار و نهالها و بوتههای گل وجود دارد ( برای آگاهی از سابقه باغ در ایران رجوع کنید به ادامه مقاله ) .
در عصر اسکندر مقدونی، باغسازی در یونان پیشرفت بسیار کرد و باغهای زیادی در سرزمینهای یونانی ساخته شد. رومیها با اقتباس از باغهای یونانی، چه در اطراف ساختمانهای قدیم و چه به صورت مجزا، باغهای بسیاری احداث کردند. باغهای شهر رُم، که اغلب اقتباس از طرح باغهای شرقی است، نشانه توجه به زیباییهای طبیعی و نیز رفاه و ثروت طبقات متمکّن رومی است؛ بویژه آنکه آب وهوای شبه جزیره ایتالیا و فراوانی آب برای رشد و پرورش گل و گیاه مساعد بوده است. بر دیوارهای کاخ پمپئی، منظرههای زیبایی از باغ با نقش و نگار و به رنگهای مختلف دیده میشود. همچنین در تالار وسیع زیرزمینی آن باغچهای ساخته بودند با دیوارهای منقش به منظرههایی از باغهای سرسبز با درختان گل و میوه و پرندههای زیبا.
در قرن سیزدهم میلادی مارکوپولو به چین رفته و تفرجگاههای قوبیلای قاآن را دیده است. معمولاً در چین باغ به طور طبیعی به وجود میآید، و تصویرهایی که نقاشان چینی با هنرنماییهای خاص خود کشیدهاند، زیبایی آنها را با جلوههای خاصی نشان میدهد. باغهای ژاپنی به تأثیر از هنر باغسازی چینی ساخته شده است.
منابع : رجوع کنید به بخش باغ در سرزمینهای اسلامی، منابع ذیل «ه ».
/ عبداللّه چغتایی ( با اندکی تلخیص از: د. اردو ) /
3 ) باغ در نظر مسلمانان. اهمیت باغ در زندگی گذشته . . .