ایوان

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

انگلیسی john فرانسوی Jean اسپانیایی Juan ایتالیایی Giovanni پرتغالی Joao آلمانی Johann ولزی Ieuan

طبق آخرین سرشماری جمعیت این شهر سرد سیری حدود ۷۳ هزار نفر تخمین زده شده است. این شهر در شمالی ترین نقطه استان ایلام واقع شده است و پس از شهر ایلام دومین شهر پرجمعیت استان ایلام است.
گ. ب. آکوپف کردشناس و ایران شناس اهل ارمنستان شوروی در مقالهٔ کردان گوران، نام ایوان را به دورهٔ سومر مربوط دانسته و آن را نامی ریشه دار و کهن می داند.
از نظر لغوی ایوان دارای معانی گوناگونی است مانند:صفه و طاق - خانه پیش گشاده - درگاه - طاق بلند و نشستن گاه پادشاهان می باشد.
ایوان یکی از مناطق قدیمی ایران است. وجود غارهای بزرگ که به احتمال زیاد، زمانی جایگاه انسان های غارنشین بوده است محل سکونت انسان های زیادی در طول تاریخ بوده است و از زمان های باستان تا به حال به اسامی مختلفی مشهور بوده است. هنری راولینسون در سفرنامه خود در مورد ایوان چنین می نویسد:
«چنین به نظر می رسد که جلگه آریوخ ( Arioch ) قدیمی ترین نام برای منطقه ایوان بوده … تا قبل از قرن سیزدهم میلادی اینجا به نام آریوحان ( Ariyúhán ) شهرت داشته است. و … بنیامین تودلایی از این منطقه به عنوان آرین ( Aarian ) یاد می کند … به نظر می رسد پیش از حمله اسکندر مقدونی نام آریوخ به سبد Sabad که جمع آن سبدان Sabadán است تغییر نموده است که با پیشوند ماه و به صورت ماه سبد یا ماسبدان درآمده است».
این منطقه در زمان تسلط اردشیر بابکان، اولین پادشاه ساسانی، یکی از مناطق ماه سبدان بوده که هنگام تسلط مسلمانان، اعراب دو کلمه ماه و سبدان را با هم ترکیب نموده و حرف «د» را به «ذ» تبدیل نموده و آن را ماسبذان نامیدند.
ابودلف در سفرنامه خود می نویسد:
«از طرز به سوی راست به ماسبذان و مهرجان قذق می روند که شامل شهرهای متعدد از جمله آریوحان است. این شهر، در دشتی میان کوه های پر از درخت واقع است و آب آن به «بندنیجین» که نام شهر امروزی مندلی در کشور عراق است، می ریزد». تنها رودخانه ای که آب آن به مندلی می ریزد آب رودخانه گنگیر است که از ایوان سرچشمه می گیرد.
پس طبق نظر ابودلف این منطقه آریوجان نام داشته است.

به نوشته دانشنامه ایرانیکا، «ایوان» واژه ای است پارسی که در زبان های عربی و ترکی نیز به کار برده می شود.
شرق ایران به ویژه خراسان جایگاه ایوان هاست؛ و ایوان های بزرگ از دوره اشکانی در ایران باقیمانده است.
زیباترین و عالی ترین ایوان ها در مساجد و بناهای اسلامی ایران است و ایوان های ایرانی اغلب بلند و متناسب با بنا با طاق نماهای بسیار جالب و متنوع ساخته شده اند.
ایوان از مهم ترین فضاهای معماری ایرانی و بیشتر در خانه های سنتی به چشم می خورد، به لحاظ فرم و جایگاه و ابعاد متنوع است، و عملکردهای زیادی دارد. برای مثال به نمونهٔ بدون سقف آن گاه بهارخواب و در برخی شهرها مهتابی می گویند. گونهٔ دیگری از آن با ستونهای متنوع در جلو و ارتفاعی برابر سقف و عرضی کم رواق نام دارد. رواق نیز از سه سو بسته و از یک سو باز است.
ایوان نمایشگر امکانات تعیین و تحدید فضا است و همانا «طریقت» یا فضای انتقالی بین عوالم زمینی و زمانی است از دیدگاه فراطبیعی، ایوان خود مقام نفس به شمار می آید و در میان حیاط در مقام روح و اتاق در مقام جسم سیر می کند.
ایوان واسطه ایست و این واسطه بودن از لحاظ شکلی در فرم دوگانه آن ( از سه سو بسته و از یک سو باز و… ) به تمامی نمود یافته است. در دید از بیرون به درون می توان ایوان را از آنجایی که معمولاً ارتفاعی بلندتر از سایر نقاط در نما دارد و زودتر به چشم می آید همانا معرفی کننده و پیشانی نماست.
در دید از درون به بیرون ایوان گشادگی فضای محصور و چشم خانه است. رو به سوی باغی کوچک که خود در معنا و مفهوم پردیس است و با چهار گوش مرکز آب نمادی از کمال است.

در طبقات بالاتر قرار داشته باشند و به عنوان فضایی برای استراحت، تفریح و یا پذیرایی از مهمانان مورد استفاده قرار می گیرند.