ایه

2 - معجزات نیز به عنوان آیه معرفی شده است ، چنانکه در مورد معجزه معروف موسی ( علیه السلام ) ید بیضاء می خوانیم : و اضمم یدک الی جناحک تخرج بیضاء من غیر سوء آیة اخری : دستت را در گریبان تا زیر بغل فرو بر ، به هنگامی که خارج می شود سفیدی و درخشندگی بی عیب و نقصی دارد و این معجزه دیگر است ( طه - 22 ) .
3 - به معنی دلیل و نشانه خداشناسی و یا معاد نیز آمده است ، چنانکه می خوانیم : و جعلنا اللیل و النهار آیتین : ما شب و روز را دو دلیل ( برای شناسائی خدا ) قرار دادیم ( سوره اسراء - 12 ) .
و در مورد استدلال برای معاد می فرماید : و من آیاته انک تری الارض خاشعة فاذا انزلنا علیها الماء اهتزت و ربت ان الذی احیاها لمحیی الموتی انه علی کل شیء قدیر : از نشانه های او این است که زمین را پژمرده و خاموش می بینی اما هنگامی که آب ( باران ) بر آن فرو می ریزیم به جنبش می آید و گیاهان آن می روید ، همان کسی که زمین را زنده کرد مردگان را نیز زنده می کند ، او بر همه چیز قادر است ( فصلت - 39 ) .
4 - به معنی اشیاء چشمگیر مانند بناهای مرتفع و عالی ، نیز آمده است ، چنانکه می خوانیم : ا تبنون بکل ریع آیة تعبثون : آیا در هر مکان مرتفعی بنائی می سازید و در آن سر گرم می شوید ( شعراء - 128 ) .
ولی روشن است که این معانی گوناگون در واقع همه به یک قدر مشترک باز گشت می کند و آن مفهوم نشانه است .
( تفسیر نمونه ج : 1 ص : 393 )