اوباش

واژه او ریشه پهلوی دارد در عربی می شود هی این واژه یعنی او صد درصد پارسی است در نتیجه واژه اوباش صد درصد پارسی است.
منابع ها. فرهنگ لغت معین
فرهنگ بزرگ سخن

راس، سرور، قائد، سر دسته، و. . . 2 - زخم، جراحت، جریحه، خراش، خستگی، ریش، ضرب، قرح، ناسور، نیش، خسارت، اسیب، و. . . ) =اوباش، خود سر، ستیزه جو، یاغی، بی قید و بند، ولنگار، ولگرد، خود یا دیگران را زخمی کن، خود زن ( در قدیم می گفتند فردی که می خواهد به نوعی مطرح شود دست به این کار می زند. رایج ترین نوع خودزنی زخمی کردن پوست با یک وسیله تیز است. انواع دیگر آن خراش انداختن ) ، و. . .

پیش انداخته شده ( مطرح شده ) که :
اوباش :او - باش
او = آب ( در گویش های بومی آب را اُو می گویند. )
باش = اَرَبیده ی : پاش از پاشیدن
اُوباش یا اُوپاش = کسی که آب می پاشاند یا می پاشد ، واز این رو نِزام / نِگامِ ( نظم ) و آرامش را بر هم می زند.
پیشنهاد دیگر : ناپَروردِگان ( بی تَربیَتان )