انکار

گُمان میرَوَد اَگَر واژه یِ اَنگرهَ به پارسیِ اِمروز می رِسید :
اِنگاردَن ( اِنگاشتَن ) نِوِشته وُ گُفته می شُد.
می تَوان این گونه فَهمید که اِنگاردَن ، نَفی یا نَفیَندِگی یا دودِلی وَ شَک داشتِگیِ رُخدادی ست ، هَمان گونه که ما دَر زَبانِ گَپ وُ گُفت می گوییم : اِنگار که . . . اینکه دَر اَنجام گِرِفتَنِ آن رویداد نااُستُوانیم.
پیش نَهاد دَر سورِشِ هَم ریشِگی با اَنگرهَ :
۱ - اِنکار = اِنگار ؛ مُنکِر = اِنگارَنده
واژه های هَم تَراز دیگَر با اِنکار :
۲ - زیرزَنَندِگی ، زیرزَدِگی ، زیرزَدِش ( زیرِ چیزی زَدَن )
۳ - ناخُستویی ( خُستویی = اِعتِراف )
واژه ی بَرساخته : خُستَن = اِعتِراف کَردَن
ناخُستَن = اِنکار کَردَن
گَردانِشِ خُستَن : خُسَنده ، خُسِش ، . . .
یا خُستیدَن : خُستَنده ، خُستِش. . .
واژه نامَک :
نااُستُوان = نامُطمَئِن # اَستُوان = مُطمَئِن
سورِش = صورَت
گَردانِش = صَرف ( دَستورِ زَبان )
بَرساخته ، بازآفَریده= جَعلی
اَفروزانِش ( توضیح ) : دَر زَبانِ اَرَبی :
آنچه خُدا می سازَد : خَلق = آفَرینی ؛
آنچه مَردُم می سازَد : جَعل = بازآفرینی ، بَرسازی