اندونزی

اندونزی با جمعیت بیش از ۲۹۸ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت و پانزدهمین کشور پهناور در جهان است. نظام سیاسی این کشور جمهوری با انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می باشد. پایتخت اندونزی جاکارتا است.
نام اندونزی از دو واژه یونانی ایندوس ( به یونانی: Indus ) به معنی هندوستان و نسوس ( به یونانی: nesos ) به معنی جزیره آمده است بنابراین اندونزی به معنای «جزیره هند» است. نام امروزی آن به قرن ۱۸ میلادی، زمانی که اندونزی در حال تشکیل یک کشور مستقل بود بازمی گردد و تلفظ آن در فارسی از زبان فرانسه گرفته شده است.
یافت شدن بازمانده های سنگواره ای انسان راست قامت که به نام انسان جاوه ای نیز شناخته می شود نشان می دهد که مجمع الجزایر اندونزی از دو میلیون تا ۶۰۰ هزار سال پیش مسکونی شده بود.
اکثریت جمعیت امروزی اندونزی از نژاد آسترونزی هستند که از تایوان به سوی جنوب شرق مهاجرت کرده بودند. آن ها در حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد به اندونزی رسیدند و جمعیت بومی ملانزی را به سوی شرق راندند. شرایط بسیار خوب برای کشاورزی و توسعه کشت آبی برنج در حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد باعث شد تا شهرها، شهرستان ها و پادشاهی های کوچک بتوانند در سراسر قرن نخست پیش از میلاد شکوفا شوند.
حالت قرارگیری تنگه های میان جزایر در اندونزی به گونه ای است که هم تجارت بین جزایر و هم بازرگانی برون مرزی را شکوفا می کند. به عنوان نمونه مسیرهای تجاری میان پادشاهی های اندونزی و چین از چند سده پیش از میلاد مسیح شکل گرفته بودند. این تجارت ها بر تاریخ اندونزی تأثیر بسیاری داشته است.
در متون خاورمیانه از مناطقی از اندونزی امروزی به عنوان «جابه» و «زابج» یاد شده است. این دو نام بیش از آنکه به زعم برخی پژوهندگان محدود به دو جزیرهٔ جاوه و سوماترا باشد، یک عنوان کلی برای قلمرو پادشاهی سری ویجایا و ماجاپاهیت، شامل تعداد زیادی از جزایر هند بوده است. مسلمانان تمام این جزایر را تحت نام کلی جاوه می شناختند و کلمهٔ زابج یا جابه نیز در متون کهن اسلامی به همین معنا به کار رفته است. تلقی مارکوپولو از جاوهٔ بزرگ و جاوهٔ کوچک نیز احتمالاً به اعتبار همین نام کلی می باشد.