اَنجیلی یا درخت چوب آهنی ( نام علمی: Parrotia persica ) ، درختی از تیره انجیلیان و بومی جنگل های شمالی ایران است. نام آن به افتخار فریدریش پاروت گیاه شناس آلمانی انتخاب شده است. این درخت دارای چوب سختی است و ریشه و برگ های آن مصرف دارویی دارد. ... [مشاهده متن کامل]
انجیلی در جنگل های شمال از سواحل آستارا تا گلیداغ انتشار دارد و از جلگه های ساحلی دریای خزر تا ارتفاعات میانبند امتداد می یابد و در کلاردشت تا ارتفاع ۱۴۰۰ متر از سطح دریا نیز دیده می شود. افزون بر ایران، در آستارای جمهوری آذربایجان و لنکران نیز انجیلی می روید. انجیلی درختی است زیبا با قامتی بلند و به ۲۵ متر می رسد. برگ های انجیلی توجه زیادی به خود بر می انگیزند. برگ های نورسیده بنفش مایل به قرمز هستند و سپس در تابستان به رنگ سبز تیره و درخشان تبدیل می شوند و سرانجام در پاییز برگ های درخشان به رنگ های مختلفی مانند زرد پررنگ، نارنجی سوخته و پررنگ و قرمز روشن می گرایند و این تنوع رنگ مناظر زیبایی را ایجاد می کند. به همین دلیل این درخت برای ساخت فضای سبز و همچنین جذب گردشگر به جنگل های ایران مناسب است. چوب انجیلی بسیار سخت بوده و به این دلیل در زبان تالشی و مازنی به آسوندار یا همان درخت چوب آهنی معروف است. • نام علمی: Parrotia persica • نام های مشترک: Persian parrotia • خانواده: Hamamelidaceae • ارتفاع: ۲۰ تا ۴۰ فوت ( در جنگل های شمال تا ۱۵ متر می رسد ) • پهنا: ۲۰ تا ۳۵ فوت • شکل تاج گل: گرد شکل گلدان • فشردگی تاج گل: متوسط • میزان رشد: آهسته، تدریجی • بافت: خوب، عالی • ترتیب برگ: متناوب • نوع برگ: ساده • حاشیه برگ: کنگره دار و دندانه دار • پهنک برگ: بیضی شکل، کشیده، تخم مرغی یا و از تخم مرغی موجدار و بدون تقارن • نوع و مقاومت برگ: خزان کننده • طول تیغه برگ: ۴ تا ۸ اینچ • رنگ برگ: سبز • ویژگی های پاییزی: رنگارنگ • رنگ گل: قرمز • ویژگی های گل: پرزرق وبرق، گل های بهاری خشک ناشکوفا از نوع کپسول • رنگ میوه: قهوه ای • طول میوه: کمتر از ۵ اینچ • پوشش میوه: خشک پوسته نازکی دارد و به راحتی از ماشین ابزارها آسیب می بیند. درختان پیرتر پوسته آن خاکستری متمایل به زرد است، دارای فرو رفتگی ها و برجستگی های زیاد است، ساقه های آن نیز به یکدیگر جوش خورده اند و تنه درخت را نامنظم تر می سازند. درخت می تواند با چندین تنه رشد کند اما می تواند آن را با هرس کردن و روش های دیگر به شکلی ترتیب داد که با یک تنه واحد رشد نماید. پوست خارجی آن صاف است و به صورت صفحه ای از تنه جدا می شود.