امتناع

بهر حال امتناع یعنی ممانعت، مانع شدن، مانع بودن، باز داری . اما امتناع تفکر در فرهنگ دینی یک موضوع دیگریست و به این معنا نمی باشد که انسان دینی نمی اندیشد یا فکر و خیال نمی کند و تصور نمی نماید بلکه به این معناست که معارف وحیانی و حدیثی و روائی دینی به او اجازه نمیدهند که طور دیگری به چگونگی آفرینش این گیتی یا کیهان و یا این جهان و موجودات درون آن و هدف از این آفرینش به امر و خواست خدای حقیقی و واقعی از نو و به روش دیگری بیندیشد، فکر کند، تصور نماید و مشغول خیالپردازی گردد. به عنوان مثال پایه و اساس قصر ها یا کاخ های مجلل و باشکوه اعتقادی و ایمانی سه دین ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام بر روی دو پایه محکم و استوار بنا نهاده شده اند، یکی داستان آفرینش شش روزه جهان و دیگری خلق بابا آدم و ننه حوا در باغچه بهشت تحت عنوان اِدِن ( Eden ) یا عدن به زبان عربی. محتوای این دو داستان مندرج در تَورا و قرآن ( که با هم دارای اختلافات بنیادی و جبران ناپذیر می باشند ) طوری قوای ادراکی فهم و عقل اندیشمندان و متفکرین و خیالپردازان پیرو این سه دین را قفل و مُهر و موم نموده که دیگر نمیتوانند از راه دیگری و به روشی دیگری ( به عنوان مثال به روش علمی ) در بحث آفرینش از نو بیندیشند. رهبران واتیکان چندی پیش بالاخره تن به این خفت و خواری دادند که حاضرند تئوری علمی مهبانگ یا بیگ بنگ در مورد چگونگی پیدایش این جهان را پذیرا شوند، مشروط بر اینکه دانشمندان علوم طبیعی و تجربی به ویژه فیزیک در رشته های نجوم یا اختر شناسی و کیهان شناسی متقابلا به پذیرند که مهبانگ کار خدا می باشد و آنهم نه خدایان دیگری تحت نام های یَهوَه قوم یهود و الله اقوام مسلمان بلکه آقا یا سرور دنیا یعنی پدر آسمانی ایسا مسیح و خود وی بهمراهی و کمک بی شائبه روح مقدس ( heiliger Geist با تلفظ هایلیگَه گایست ( ر معمولا در بیان سریع تلفظ نمی شود ) به زبان آلمانی. صد البته که نه تنها پدیده مهبانگ بلکه هر پدیده دیگری در این دنیا و خود این دنیا به شکل این آسمان و زمین و هرآنچه که بین آنهاست حاصل و نتیجه کار و هنر و صنع خدا میباشد و نه شیطان. اما و صد یا هزار و یکبار امای دیگر اینکه دو نوع خدا وجود دارد، یکی حقیقی، واقعی، بی حد و مرز و بیکران و بینهایت، اول، وسط، آخر، ظاهر و باطن همه چیز و همه کس که هیچ موجود دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد یعنی خدا از دیدگاه علمی و دیگری خدای کلمه ای، مفهومی و ایده ای و از همه لحاظ نیازمند ( به عنوان مثال موجود بودنش نیازمند به اثباتست ) با نام های گوناگون در زبان های مختلف انسانی که فقط در زبان و خط و فهم و عقل محدود و ناقص انسانی از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد. این نوع خدا را میتوان از این پس بسوی آینده ی به اصطلاح پسا مدرن؛ اسطوره ای، افسانه ای، حماسی، ایلیاتی، طایفه ای، قبیله ای، قومی، آئینی، دینی، مذهبی، فرقه ای، ایدئولوژیکی، الاهیاتی، فلسفی، عرفانی و آتئیستی نامید.
جاودانگی عشق و زندگی انسانی از دیدگاه این سه دین به ویژه مسیحیت و اسلام بطور بدیهی، بارز و آشکار مُقیَد و مشروط اند بر پیروی و تبعیت از کلام ها، حکم ها، امر و فرمان ها و سنت ها و روش های ایسا و محمّد و حمل یوغ های سنگین و سبک شرایع آنان بر روی گردن و دوش. اما عشق و زندگی های هر کدام از افراد انسانی ( منجمله نباتی و حیوانی ) از طرف خدای حقیقی و واقعی در آفرینش اولیه بطور مطلق بدون هیچگونه قید و شرطی به موجودات زنده اهداء گردیده و آنهم یکبار برای بقا و دائمیت و جاودانگی و هیچ نیروئی منجمله پدیده ای تحت عنوان مرگ هرگز نمیتواند این عشق و زندگی را موجودات مفید زنده نباتی و حیوانی و هیچکدام از افراد انسانی را سلب نماید. قطب یا طیف دینداری و خدا باوری از یک طرف و جبهه یا جناح بیدینی و خدا ناباوری از طرف دیگر هیچگاه و هرگز نمیتوانند کوچکترین اثرات مثبت و منفی روی کمیات و کیفیات عشق ها و زندگی های جاودانه افراد انسانی داشته باشند.