الواط

الواط: همتای پارسی این واژه ی عربی، اینهاست:
ترمان tarmān ( پهلوی ) ، ترمنش tarmaneŝ ( پهلوی: tarmeniŝn ) ( فرهنگ واژه ه ای پهلوی، بهرام فره وشی ) .
زشتکار ( دری )

الواط. [ اَل ْ ] ( از ع ، ص ، اِ ) در تداول عوام ، دارای اعمال زشت. این کلمه که صورت جمع دارد در تداول عامه بیشتر بجای مفرد استعمال شود چنانکه گویند: فلان الواط است ، و گاهی نیز اوباش و الواط بصورت ترکیب آرند و معنی جمعی از آن خواهند، و چنان مینماید که جمعی برساخته و منحوت از لوطی باشد و شاید اصل آن الواد است جمع اَلوَد، و الود از مردان آن کس باشد که به عدل نگراید و انقیاد فرمانی نکند یعنی سرکش باشد، و قومی الواد، قومی نافرمان ، و عنق الود بمعنی گردنی ستبر باشد. ( یادداشت مؤلف ) . اشخاصی که از کارهای پست مثل شعبده و میمون و بز رقصاندن و امثال آنها روزی میخورند. فارسی زبانان این کلمه را جمع لوطی آورده اند و در فارسی معنی دیگر جز معنی عربی گرفته است. ( از فرهنگ نظام ) . و رجوع به اقرب الموارد و الود و الواد شود.
... [مشاهده متن کامل]

آدمی که رام نمیشه و مشتی و خود ساخته هست عاشق قانون زندگیه خودشه، مغزت خام نباشه تنت رام نباشه عزت زیاد

عیاشی