خدا، خدایی، الوهیت، الهیات، خداوند، لاهوت
الهیات، خدا شناسی، یزدان شناسی، حکمت الهی، علم دین، لاهوتی
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
ایزد شناسی به پنداشت ناب.
خداشناسی به دریافت پاک.
یزدانشناسی به گرفت ساپ.
خداشناسی به دریافت پاک.
یزدانشناسی به گرفت ساپ.
- علم خداشناسی
- علم دین شناسی
- علم دین شناسی
اشتباهه الهیات به کسانی گفته میشود که در مورد دین اسلام مطالعه مکنند
اِلهیات یا خداشناسی یا یزدان شناسی ادای برهان درباره خدا است. این عنوان می تواند به خوانش دیگر موضوعات دینی نیز اشاره کند.
محتویات [نمایش]
الهیات در یونان [ویرایش]
پیشینه الهیات در یونان به دوران قبل از سقراط برمی گردد. در زمان پارمنیدس که او را پدر متافیزیک می نامند الهیات و متافیزیک در هم ادغام شده بود و بحث متافیزیک پارمنیدس با الهام از عالم غیب بود. افلاطون و ارسطو به ترتیب با مبنا قراردادن ایده و واقعیت و نیز با جدا کردن مباحث عالم غیب از متافیزیک الهیات یونانی را از متافیزیک به طور جزیی جدا کردند اما مفاهیم استعلایی هنوز در متافیزیک افلاطون وجود داشت. در قرنهای بعد با بحث صرف درباره وجود در معنای کلی آن متافیزیک به طور کامل از الهیات جدا شد.
... [مشاهده متن کامل]
الهیات در اسلام [ویرایش]
الهیات یعنی آنچه مربوط به اله باشد و علم الهی یکی از اقسام حکمت می باشد چون حکمت شامل ریاضیات، طبیعی، و علم الهی می شود. علم الهی یعنی علم خداشناسی و خداشناسی در اسلام به معنی شناخت الله و مقربان اوست ( لغت نامه دهخدا؛ واژه اله ) . علم الهیات به معنای مصطلح و مفهوم عرف فلسفه و کلام، مباحثی است مربوط به شناخت خدا و اثبات وجود او و صفات جلال و جمال او، از صفات ثبوتیه و سلبیه و صفات ذات و فعل.
موضوع و مباحث الهیات اسلامی [ویرایش]
مباحث و مسائل علم الهی یکی از متون حکمت است، حکمت الهی به معنی اعم حکمت مابعدالطبیعه است. علم اعلی شامل عقل و آثار آن در عالم جسمانی و روحانی، واجب الوجود، وحدانیت و نعوت جلال و فضل و عنایت او، ماوراء الطبیعه می گردد و می توان گفت در الهیات از اثبات خدا و ادله ای که بر وجود او اقامه شده است و نیز صفات کمالیه او و افعال تکوینی و تشریعی او که بر حسب حکمت و لطف، صدور آن از او به اراده و اختیار واجب است، بحث می کنیم. و همچنین از سنتهای الهی در عالم خلقت و تکوین و عالم تشریع و تکلیف و نتایج و غایات افعال الهی و از افعالی که از او صادر نمی شود و عنایات عامه و خاصه او نسبت به بندگان بحث می کنیم. در این مفهوم تمام مباحث توحیدی، نبوت و شرایع و فلسفه تشریع و معاد و هر چه از جنود غیبی و ظاهری اوست، یعنی تمام علوم اسلامی وارد می شود.
سیر تاریخی علم الهیات اسلامی [ویرایش]
الهیات در اسلام از ابتدای حیات دین اسلام آغاز شده است. ابن ابی الحدید که از دانشمندان اهل سنت می باشد می نویسد: حکمت و بحث در امور الهی فن احدی از عرب نبود و در کوچک و بزرگ آنها سابقه نداشت و نخستین کس از عرب که در این علوم خوض کرد علی بود که مباحث دقیق توحید و عدل در سخنانش پراکنده است. ( نهج البلاغه ابن ابی الحدید؛ ج۱۳؛ شرح خطبه ۲۳۱؛ ص۴۸ ) . در فلسفه، علم الهیات به دو قسمت تقسیم می شود: الهیات به معنی اعم و الهیات به معنی اخص.
الهیات در مسیحیت [ویرایش]
نوشتار اصلی: الهیات مسیحی
الهیات، به معنی خداشناسی است که مبین تعریف، توصیف و شناخت خدا در یک دین است. در الهیات مسیحی، بحث محدود به وجود خدا نمی ماند بلکه موضوعات دیگری نیز مورد مطالعه و تحقیق قرار می گیرند. موضوعات عمدهٔ الهیات مسیحی عبارت اند از: خداشناسی، مسیح شناسی، تثلیث، نجات شناسی، کتاب مقدس و آخرت شناسی.
مسیحیت در اوایل ظهور طی چهار قرن، دین یکه تاز میدان نبود و می بایست با اندیشه های فلسفی و عقاید دینی سراسر امپراتوری روم، مصر و فارس مبارزه کند. در جریان این کشمکش ها الهیات مسیحی بنا شده، رشد کرد و شکل گرفت. بعد از قرن شانزدههم نیز دستخوش اندیشه های دوران روشنگری ( Enlightenment ) و آزاداندیشی بوده و به همین دلیل است که تاثیر الهیات مسیحی به صورت گسترده بر جوامع شرق و غرب مشهود است. آزادی بیان و فکر در دنیای امروز غرب امکان این را فراهم آورده تا هر فرقه و حتی هر کلیسا، الهیات مختص و منحصر به خود را شکل دهد. به همین دلیل ناممکن است که تعریف واحد از الهیات مسیحی ارایه داده شود که بتواند تمام دیدگاه های موجود فرقه ها و کلیساها را دربرگیرد؛ ولی، این به معنای اختلاف و تضاد کلی میان این دیدگاه ها نیست. همهٔ کلیساها در موضوعات عمده دین مسیحیت باهم هم نظر اند. آنچه الهیات کلیساها را از هم جدا می سازد، اختلاف ها بنیادی نیست، بلکه تفاوت های فرعی است.
مناسب است الهیات مسیحی را از دو جنبه بطور فشرده مورد بررسی قرار دهیم؛ یعنی از دیدگاه الهیات محافظه کار و الهیات لیبرال یا آزاداندیش.
موضوعات مورد بررسی ما اینها اند:
خداشناسی الهیات [ویرایش]
مسیح شناسی Christology [ویرایش]
تثلیث تثلیث [ویرایش]
نجات شناسی Soteriology [ویرایش]
کتابمقدس کتاب مقدس [ویرایش]
آخرت شناسی فرجام شناسی [ویرایش]
الهیات محافظه کار، الهیات رسمی تقریباً همه فرقه هاست ( ارتودکس، کاتولیک، پروتستانت و فرقه های غیروابسته ) . محافظه کاران، چه عنعنوی باشند و یا مدرن، الهیات و تعلیم پدران کلیسا را حفظ می کنند. الهیات لیبرال آنگونه که از نامش پیداست، بیانگر دیدگاهای آزاد کلیساها و افرادیست که الهیات رسمی مسیحی را نمی پذیرند. آنها طرفدار مکتب اصالت عمل پراگماتیسم هستند که ادعا دارد ایمان باید در چوکات جهان ایده و ایدالیسم مطالعه شود که در جهان ایده هیچ چیزی ثابت و قطعی نیست بلکه نسبی. همچنان ایمان باید در محدوده فریضه های معقول و استدلال منطقی باقی ماند.
خدا در الهیات مسیحی [ویرایش]
خدا در الهیات مسیحی صرفاً یک قدرت نامحدود نیست بلکه خدا دارای شخصیت است. خدا در ماهیت اش درای صفات ذاتی و اخلاقی است. بحث ماهیت خدا وحدانیت را نیز دربر می گیرد. وحدانیت خدا در الهیات مسیحی به این معناست که فقط و فقط یک خدا وجود دارد. یک موجود الهی که شایسته پرستش و عبادت است. خدا آفریدگار و معمار تمام کاینات و خلقت است. تمام خلقت، در نهایت، تحت فرمان و اراده ای او می باشد. خدا حکمفرمای مطلق در خلقت است که هیچ نیازی ندارد.
جستارهای وابسته [ویرایش]
خدا
ال . . .
محتویات [نمایش]
الهیات در یونان [ویرایش]
پیشینه الهیات در یونان به دوران قبل از سقراط برمی گردد. در زمان پارمنیدس که او را پدر متافیزیک می نامند الهیات و متافیزیک در هم ادغام شده بود و بحث متافیزیک پارمنیدس با الهام از عالم غیب بود. افلاطون و ارسطو به ترتیب با مبنا قراردادن ایده و واقعیت و نیز با جدا کردن مباحث عالم غیب از متافیزیک الهیات یونانی را از متافیزیک به طور جزیی جدا کردند اما مفاهیم استعلایی هنوز در متافیزیک افلاطون وجود داشت. در قرنهای بعد با بحث صرف درباره وجود در معنای کلی آن متافیزیک به طور کامل از الهیات جدا شد.
... [مشاهده متن کامل]
الهیات در اسلام [ویرایش]
الهیات یعنی آنچه مربوط به اله باشد و علم الهی یکی از اقسام حکمت می باشد چون حکمت شامل ریاضیات، طبیعی، و علم الهی می شود. علم الهی یعنی علم خداشناسی و خداشناسی در اسلام به معنی شناخت الله و مقربان اوست ( لغت نامه دهخدا؛ واژه اله ) . علم الهیات به معنای مصطلح و مفهوم عرف فلسفه و کلام، مباحثی است مربوط به شناخت خدا و اثبات وجود او و صفات جلال و جمال او، از صفات ثبوتیه و سلبیه و صفات ذات و فعل.
موضوع و مباحث الهیات اسلامی [ویرایش]
مباحث و مسائل علم الهی یکی از متون حکمت است، حکمت الهی به معنی اعم حکمت مابعدالطبیعه است. علم اعلی شامل عقل و آثار آن در عالم جسمانی و روحانی، واجب الوجود، وحدانیت و نعوت جلال و فضل و عنایت او، ماوراء الطبیعه می گردد و می توان گفت در الهیات از اثبات خدا و ادله ای که بر وجود او اقامه شده است و نیز صفات کمالیه او و افعال تکوینی و تشریعی او که بر حسب حکمت و لطف، صدور آن از او به اراده و اختیار واجب است، بحث می کنیم. و همچنین از سنتهای الهی در عالم خلقت و تکوین و عالم تشریع و تکلیف و نتایج و غایات افعال الهی و از افعالی که از او صادر نمی شود و عنایات عامه و خاصه او نسبت به بندگان بحث می کنیم. در این مفهوم تمام مباحث توحیدی، نبوت و شرایع و فلسفه تشریع و معاد و هر چه از جنود غیبی و ظاهری اوست، یعنی تمام علوم اسلامی وارد می شود.
سیر تاریخی علم الهیات اسلامی [ویرایش]
الهیات در اسلام از ابتدای حیات دین اسلام آغاز شده است. ابن ابی الحدید که از دانشمندان اهل سنت می باشد می نویسد: حکمت و بحث در امور الهی فن احدی از عرب نبود و در کوچک و بزرگ آنها سابقه نداشت و نخستین کس از عرب که در این علوم خوض کرد علی بود که مباحث دقیق توحید و عدل در سخنانش پراکنده است. ( نهج البلاغه ابن ابی الحدید؛ ج۱۳؛ شرح خطبه ۲۳۱؛ ص۴۸ ) . در فلسفه، علم الهیات به دو قسمت تقسیم می شود: الهیات به معنی اعم و الهیات به معنی اخص.
الهیات در مسیحیت [ویرایش]
نوشتار اصلی: الهیات مسیحی
الهیات، به معنی خداشناسی است که مبین تعریف، توصیف و شناخت خدا در یک دین است. در الهیات مسیحی، بحث محدود به وجود خدا نمی ماند بلکه موضوعات دیگری نیز مورد مطالعه و تحقیق قرار می گیرند. موضوعات عمدهٔ الهیات مسیحی عبارت اند از: خداشناسی، مسیح شناسی، تثلیث، نجات شناسی، کتاب مقدس و آخرت شناسی.
مسیحیت در اوایل ظهور طی چهار قرن، دین یکه تاز میدان نبود و می بایست با اندیشه های فلسفی و عقاید دینی سراسر امپراتوری روم، مصر و فارس مبارزه کند. در جریان این کشمکش ها الهیات مسیحی بنا شده، رشد کرد و شکل گرفت. بعد از قرن شانزدههم نیز دستخوش اندیشه های دوران روشنگری ( Enlightenment ) و آزاداندیشی بوده و به همین دلیل است که تاثیر الهیات مسیحی به صورت گسترده بر جوامع شرق و غرب مشهود است. آزادی بیان و فکر در دنیای امروز غرب امکان این را فراهم آورده تا هر فرقه و حتی هر کلیسا، الهیات مختص و منحصر به خود را شکل دهد. به همین دلیل ناممکن است که تعریف واحد از الهیات مسیحی ارایه داده شود که بتواند تمام دیدگاه های موجود فرقه ها و کلیساها را دربرگیرد؛ ولی، این به معنای اختلاف و تضاد کلی میان این دیدگاه ها نیست. همهٔ کلیساها در موضوعات عمده دین مسیحیت باهم هم نظر اند. آنچه الهیات کلیساها را از هم جدا می سازد، اختلاف ها بنیادی نیست، بلکه تفاوت های فرعی است.
مناسب است الهیات مسیحی را از دو جنبه بطور فشرده مورد بررسی قرار دهیم؛ یعنی از دیدگاه الهیات محافظه کار و الهیات لیبرال یا آزاداندیش.
موضوعات مورد بررسی ما اینها اند:
خداشناسی الهیات [ویرایش]
مسیح شناسی Christology [ویرایش]
تثلیث تثلیث [ویرایش]
نجات شناسی Soteriology [ویرایش]
کتابمقدس کتاب مقدس [ویرایش]
آخرت شناسی فرجام شناسی [ویرایش]
الهیات محافظه کار، الهیات رسمی تقریباً همه فرقه هاست ( ارتودکس، کاتولیک، پروتستانت و فرقه های غیروابسته ) . محافظه کاران، چه عنعنوی باشند و یا مدرن، الهیات و تعلیم پدران کلیسا را حفظ می کنند. الهیات لیبرال آنگونه که از نامش پیداست، بیانگر دیدگاهای آزاد کلیساها و افرادیست که الهیات رسمی مسیحی را نمی پذیرند. آنها طرفدار مکتب اصالت عمل پراگماتیسم هستند که ادعا دارد ایمان باید در چوکات جهان ایده و ایدالیسم مطالعه شود که در جهان ایده هیچ چیزی ثابت و قطعی نیست بلکه نسبی. همچنان ایمان باید در محدوده فریضه های معقول و استدلال منطقی باقی ماند.
خدا در الهیات مسیحی [ویرایش]
خدا در الهیات مسیحی صرفاً یک قدرت نامحدود نیست بلکه خدا دارای شخصیت است. خدا در ماهیت اش درای صفات ذاتی و اخلاقی است. بحث ماهیت خدا وحدانیت را نیز دربر می گیرد. وحدانیت خدا در الهیات مسیحی به این معناست که فقط و فقط یک خدا وجود دارد. یک موجود الهی که شایسته پرستش و عبادت است. خدا آفریدگار و معمار تمام کاینات و خلقت است. تمام خلقت، در نهایت، تحت فرمان و اراده ای او می باشد. خدا حکمفرمای مطلق در خلقت است که هیچ نیازی ندارد.
جستارهای وابسته [ویرایش]
خدا
ال . . .