افکار عمومی

گرایش دانشمندان سیاست و برخی تاریخ نویسان بر این است که نقش افکار عمومی را در دولت و سیاست و به طور مشخص تأثیر آن بر سیاست های دولتی بررسی کنند. برخی آن را با اراده ملی یکسان گرفته اند. با چنین نگاهی، این مفهوم در هر زمان معین و در مورد یک موضوع خاص تنها بر یک چیز دلالت دارد.
جامعه شناسان به افکار عمومی به دیدهٔ محصول تعامل اجتماعی و ارتباط می نگرند و مفهومی جامع تر برای آن متصور هستند. با نگاه جامعه شناسانه تا زمانی که اعضای یک جامعه با یکدیگر روابط اجتماعی برقرار نسازند، افکار عمومی موجودیتی نخواهد داشت. حتی اگر نظرهای افراد جامعه به هم نزدیک باشد، اما باز هم باورهای آن ها در کنار هم افکار عمومی را شکل نخواهد داد تا زمانی که نظرهایشان از طریق رسانه ها –اعم از رسانه های نوشتاری، دیداری، شنیداری یا مجازی– یا مکالمهٔ تلفنی یا رودررو به هم منتقل شود؛ بنابراین جامعه شناسان برای افکار عمومی در یک زمان خاص و در مورد موضوعی خاص، احتمال وجود افکار عمومی مختلفی را مطرح می کنند.