اغل

( از کندگ ) ؛ قبر اق ( از گوبراگ به معنی هوشیار، بیدار ) ، قشنگ ( از خوشنگ ) . واژه آغل هم از اصل ایرانی است و از ریشه - gaud "پنهان کردن" ساخته شده است و در آن صدای گ به غین، و د هم به ل تبدین شده است و a آغاز آن هم پیشوند است. صورت دیگر آن هم واژه نغول به معنای جای زیرزمینی برای دام ها در صحرا است. صورت باستانی این دو واژه ā - gaud - a و ni - gaud - a است. البته واژه آغل وارد ترکی شده است و از همین رو برخی فرهنگ ها به اشتباه آن را ترکی نوشته اند اما صورت نغول، با پیشوند - ni که خاص زبان های ایرانی است، ثابت می کند که این واژه در اصل فارسی بوده است. ( زبان های ترکی - مغولی پیشوندهای واقعی ندارند و عمدتاپسوند دارند ) .

ق حرف بیست وچهارم در الفبای فارسی، حرف بیست ویکم در الفبای عربی ( قاف ق ) و نوزدهمین حرف از حروف الفبای عبری ( کوف ק ) است.
در اغلب گویش های زبان فارسی حرف ق ( قاف ) و غ ( غین ) متفاوت تلفظ می شوند اما در برخی گویش ها و لهجه ها این دو حرف یکسان تلفظ می شوند.
بیشتر واژه هایی که با همخوان /ق/ آغاز می شوند، ریشهٔ عربی دارد معرب هست در بعضی از واژه ها که از فارسی یا زبان های دیگر وارد زبان عربی شده و سپس دوباره وارد زبان فارسی شده است، همخوان ( صامت ) ابتدایی به �ق� تغییر کرده است. برای نمونه �قند� معرب �کند� و �قرمز� معرب �کرمست�. برخی دیگر از واژه های فارسی که همخوان غین در آن شنیده می شود به غلط با قاف نوشته شده است. مانند قباد، قشنگ، قالیچه و قلندر. بعضی از واژه های فارسی هم هستند که همخوان آغازین آن ها به �ق� تبدیل شده است. برای نمونه �قلک� که در اصل به صورت �کولک� و �غلک� رایج بوده است. حرف ق از حرف های عربی است طبق در کتاب فرهنگ واژه های اوستا این کلمه غ در این کتاب است.
لینک منبع. پایین قرار می دهم