اسم مصدر

    verbal noun (having the nature of an infinitive)

مترادف ها

action noun (اسم)
اسم مصدر
gerund (اسم)
اسم مصدر، اسم فعل

پیشنهاد کاربران

اسم مصدر: واژه ای که با فزودن ش، یش یا شت به فعل امر به دست می آید. مانند: پرستش، ستایش، گویش، پویش، خورشت، برشت، یا افزودن �ه� مانند خنده، گریه و. . . یا افزودن آر به بن گذشته مانند گفتار، کردار، رفتار، و. . .
همتای پارسی این دو واژه ی عربی: نام چاویگ nAm cAvig از کردی: cAveg ( مصدز ) .
ستاکنام
بن واژه نام=اسم مصدر
این دو واژه عربی است و پارسی آن این است:
ناما سِتاک ( ناما از سنسکریت: نامَ = اسم + ستاک= مصدر؛ پارسی دری )

بپرس