استغفار

بخطائی که بگذرد در وهم
عاقلان را سزاست استغفار.
خاقانی.
با من سرگشته استنفار کن
پس ز استغفار استغفار کن.
عطار.
دلم سیاه شد از شعر مدح بیهوده
همین ز هرچه نه مدح است یارب استغفار.
عطار.
|| پوزش. اعتذار :
گرْش غول شهر گوئی جای این گفتار هست
ورْش دیو دهر گوئی جای استغفار نیست.
ناصرخسرو.
چون از در توبت و انابت درآیند و بقدم استغفار و اعتذار بایستند توبه ایشان قبول کند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 154 ) . || استغفر اﷲ گفتن :
ز دست طبع و زبانت چنان گریزد بخل
که دیو از آهن و لاحول و لفظ استغفار.
ازرقی.
مخفف آن ، ستغفار است. || الاستغفار استقلال الصالحات و الاقبال علیها و استکبار الفاسدات و الاعراض عنها. قال اهل الکلام الاستغفار طلب المغفرة بعد رؤیة قبح المعصیة و الاعراض عنها و قال عالم [ کذا ] الاستغفار استصلاح الامر الفاسد قولاً و فعلاً یقال اغفروا هذا الامر؛ ای اصلحوه بما ینبغی ان یصلح. ( تعریفات جرجانی ) .
- استغفار کردن ؛ آمرزش خواستن. غفران طلبیدن. استغفر اﷲ گفتن. توبه کردن :
چون بنادانی خویش اقرار کرد
شیخ خوش شد قائم استغفار کرد.
عطار.
موسی علیه السلام به حکمت جهان آفرین اقرار کرد و بر تجاسر خویش استغفار. ( گلستان ) .
عاصیان از گناه توبه کنند
عارفان از عبادت استغفار.
سعدی ( گلستان ) .
منبع. لغت نامه دهخدا

غ = خداوند آرامش را در قلب می نهانند،
ف = قرار سپس بین خداوند متعال و انسان بوجود میاید،
ا = سپس حکم الله مجدد بر تمامی مردم فرستاده می شود،
ر = محرم را با خبر می نماید و او رازدار خواهد بود.
تکتم کمانی

چنانچه در قدسیات واردات که حق تعالی فرمود که آمرزش از من طلب کنید بیامرزم شما را،
مثنوی:گفت حق آمرزش از من می طلب&کان طلب مر عفو را باشد سبب&از پی زهر گناه ار بشنوی&هست استغفار تریاق قوی