استانبول

خلاصه که یاوه های پانترکیسم پایان ندارد. . .

این کلان شهر به عنوان پایتخت فرهنگ اروپا در سال ۲۰۱۰ انتخاب شد. همچنین از لحاظ تعداد گردشگران خارجی سومین شهر توریستی جهان در ۲۰۱۰ به شمار می رفت.
بسیاری از کشورها از جمله ایران در این شهر دارای کنسولگری هستند.
استانبول یادگار دوران امپراتوری روم، بیزانس و پس از آن امپراتوری عثمانی است و آثار برجسته ای از ان دوران به جا مانده مانند مسجد ایاصوفیه ( کلیسای بزرگ ارتدکس شرقی که در دوران ژوستینین امپراتور روم ساخته شد و سپس در زمان عثمانی تبدیل به مسجد شد و پس از روی کار آمدن جمهوری ترکیه به موزه تبدیل شد و مجدداً در سال ۲۰۲۰ به مسجد تغییر کاربری داد ) و مسجد سلطان احمد که شاهکار معماری اسلامی و عثمانی است.
پس از آنکه کنستانتین بزرگ این شهر را به عنوان پایتخت جدید شرقی امپراتوری روم برگزید، این شهر نزد مردم به کنستانتینوپل به معنای «شهر کنستانتین» معروف گشت. اگرچه کنستانتین سعی کرد نام Nea Roma به معنای «رم جدید» را بر آن نهد، اما این نام نزد مردم مقبول نشد و فراگیر نگشت. مسلمانان که از قدیم با رومیان مراوده داشتند، این شهر را قسطنطنیه یا قسطنطینیه نامیدند. نام دیگر شهر استانبول بود که از عبارت یونانی εἰς τὴν Πόλιν ( با تلفظ ایستیم بولین ) به معنای «به سوی شهر» گرفته شده بود. در سال ۱۷۷۰ میلادی سلطان مصطفی سوم با ضرب سکه هایی که روی آن نام اسلامبول ( اسلام شهر ) نقش بسته بود، تلاش کرد این نام را فراگیر کند. در دورهٔ جمهوریت و از روز ۲۸ مارس سال ۱۹۳۰ ادارهٔ پست ترکیه از تمامی کشورهای جهان خواست تا در مکاتبات خود از نام استانبول استفاده کنند.

یا اِستان بون نونیگ ( بن مضارع ) از ریشه ایستاندن است و بول همان واژه ای است که در نام دیگر شهرهای ایرانشهری مانند بابول، زابول، و کابول نیز یافته می شود. چسباندن این نام به نام کنستانتینوپول و اعراب هم پیاله رومیان کاری آمیخته به شیوه های کشورداری رومیان به گمان می رسد. بن نونیگ زا در نام زابول هم به کار رفته است. بول شاید همان پول یا پوهل باشد که امروزه پُل نوشته و خوانده می شود و با یورش اَرمائیلان ( اعراب ) به ایران از پول یا پوهل به بول و یا فول ( در دژپوهل که امروزه دزفول خوانده می شد ) دگرگونی یافته است. شاید این دیدگاه برای برخی که تورکی استانبولی را دوست می دارند، خنده دار باشد، با این همه، نام های پارسی پهلوی در ترکیه کنونی فراوان هستند و شهرهایی مانند ایزمیر ( سازنده هیزم و سوخت ) و آدانا ( گ؛ خوب داننده، دانشمند ) نیز در کنار دیگر شهرهایی مانند اَرَپگیر ( کُشنده عرب، مانند بُزگیر، گورگیر ) ، ویرانشهر، مرسین، ارژنگان ( ارزنجان معرب این نام است ) و و و درستی این سخن مرا نشان می دهند. شاید پُلی در ایستانبول در نزدیکی روم و یونان بازدارنده و ایستاننده گسترش و رخنه سپاهیان بوده و شاید از این روی به این نام خوانده شده است.

پولیاس یا پلیس گرفته شده به معنی شهر می باشد. نام این شهر در اصل "کنستانتین پولیاس" یا"کُنستانتینوپول" بوده که مسلمانان و به خصوص اعراب به آن قسطنطنیه می گفتندـ بعد از تصرف آن توسط مسلمانان به آن اسلامپول یعنی شهر اسلام گفته شد و به مرور جهت سهولت تلفظ با تغییر "م" به" ن" و "پ" به" ب" استانبول نامیده شد.