اذربایجان

و گفته اند اذربایجان گویش عربی اذربایگان میباشد و بعد از دوره ی اسلامی حرف گ به ج تلفظ شده است چون عربی فاقد حرف گ میباشد
سند اول قاموس الاعلام ترکی جلد 1 بخش اذراباد و اذربایجان منابع امپراتوری عثمانی ( 150 سال پیش )
سند دوم نقشه ی محمود کاشغزی از ترکان کاشغز ( 1100 سال پیش )
هر وقت توانستید دین اتش پرستی مردم اذبایجان و اتش کده های ان را به دین الت پرستی ترکان نسبت بدید ان وقت میتوانید خواب تاریخ اذربایجان را هم ببنید
اگر غیر این است بیایید و یک منبع برا ما معرفی کنید تا بگوییم حق با شماست منابعی که معرفی کردم فقط دوتا منبع بودند و ده ها منبع دیگر تر مانند معجم البدان 800 سال پیش و . . . هم در این رابطه وجود دارد

� �آذ� ائللی بؤیۆک یئر.
۱. ( زنگ ) - ِ ( لی ) ا ( ند ) �
۲. ( زنگ ) - ِ ( لی ) ا ( ن ) : زنگیلان ( قوزئی آذربایجاندا )
۱. ( زنگ ) - ِ ( لی ) ا ( ند )
۲. ( زنگ ) - ِ ( لی ) ا ( ن )
۳. ( زنگ ) ا ( ن ) : زنگان
۴. ( زنج ) ا ( ن ) : زنجان
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
� �زنگ� ائللی یئر

…
در آخر قرن ۴م فاوستوس بیزانسی، مورخ ارمنی یک بار این نام را به صورت �آترپاتکان� و ۷ بار به شکل �آترپایکان� به کار برده است. آندره آس، ایران شناس آلمانی حدس می زند که تلفظ واقعی این کلمه در قرن ۳م �آذُرباذَگان� بوده است یعنی صامت بیواک ( مهموس ) انسدادی �ت� به صامت واکدار ( مجهور ) و سایشی �ذ� بدل شده است. صامت �ذ� در کلمات فارسی قدیم پس از مصوت، به �ی� بدل گردیده و به همین جهت �آدرباذگان� نیز به �آذربایگان� تبدیل شده است. در قرن ۳ق/۹م هنوز به پیروی از اواخر ساسانیان �آذرباذگان� گفته می شد. فردوسی در شاهنامه به جهت رعایت وزن شعر �آذر آبادگان� گفته است که بیانگر تلفظ واقعی مردم نبوده است. آذربایگان که تلفظ مردم آن عصر بوده، در زبان عربی به اَذْرَبیجان و آذربیجان بدل شده که در پارسی امروزی �آذربایجان� شده است.

و خود این کتاب بخش ترک زبان مرد اذربایجان را ترکمن خطاب کرده است که مشخص میکند اذربایجان اصلا مسکن ترکان نبوده است

ترکها به دلیل قرار گرفتن در شمال کشو ر متاسفانه در حمله مغول ها با انها امتزاج نژادی یافته اند البته نه همه ترکها اما ترکهای که امروز ازبک مینامند وقرقیزهای و بسیاری از اریایهای دیگر که با ترکیب نژاد و فرهنگ مقداری در ان تیرههای نژاد زرد ترک یا ترکمنستان از جمله دیگر انها که نژاد سفید پوست اریای و زرد مغول در هم امیخته تر اگر چه هر چقدر به عمق ایران بیشتر میایم ترکهای ایران پوستشان سفید تر میشود مثل تفاوت ترکمن های اویغور چین با ترکمنستان یا با ترکمن های ایران به هر حال این موضوع بسیار مفصلی است واینجا بحث ما بر سر اذر ابادگان میباشد اذر ربایجان به چند اسم صدا شده البته باز تکرار میکنم حتی اقوامی وجود دارند که از نژاد ترک نیستند اما زبانشان ترکی است و ترکها از لحاض نژادی در اصل هندو اروپای یا همان اریای هستند در مورد زبان فارسی امروزی هم هیچ قومی بنام فارس در ایران وجود نداشته وزبان فارسی بیشتر زبان بین اقوامی یا چیزی که ما امروز به ان زبان رسمی یا درباری میگوییم مشابه زبان بین المللی که امروز انگلیسی را برای سهولت کار به کار برده میشود زبان پارسی هم مشابه ان بوده البته این به معنای ان معنی زبان ملی هم میباشد حالا در این زبان اداری ودیوانی از تمام واژگان واصول دستوری تمام اقوام ایران به کار گرفته شده مخصوصا از زبان عیلامی البته بیشتر اصول وقواعد سخت دستور زبانی زبان دیوان سالار ایلامی در ان نقش گستردهای دارد اگر چه شکل ساختاری سانسکریت هندو اروپای هم در ان کم نیست ولی زبان ساسکریت زبان سهل گیری است ولی قواعد زبان عیلامی بسیار سخت به هر حال در زبان فارسی اذر به معنی اتش است و ابادگان هم مشخص است اما چرا انجا را اجداد ما اذر ابادگان نامیده اند در قدیم به شمال که عربی است ادر ابادگان میگفتند چراکه نشان دهنده منطقه شمال کشور بود ولی به شرق خراسان میگفتند خور به معنی خورشید اسان یا به تعبیر انها جای که خورشید اسان طلوع میکند یا خاور هم میگفتند خا باز به معنی خورشید وبزرگ و اور هم اورنده والبته به غرب خور امان یعنی جای که خورشید در انجا به ظن انها در امان وتا طلوع دیگر در امن امان بوده و اگر کسی حدس بزند که جنوب چه بوده ؟ بله جنوب را در دو اسم نام میبردن اولی وبیشتر باختر باختر به معنی جاییه که اگرخورشید به ان سمت برود دیگر وجود نخواهد داشت جایی که خورشید خواهد باخت و چرا چنیین فرض کردند چون حرکت خورشید این گونه است که از شرق طلوع میکند ودر طول روز ارام به سمت شمال متمایل میشو د ودر وسط روز در هر موقع از سال وارام به سمت غرب رفته و غروب میکند و هیچ وقت سمت جنوب نمیرود یک حرکت نیم دایره را فرض کنید از راست شرق خاور یا خراسان به وسط وبال قوس نیم دایره که نوک قوس شمال و ر فتن به چپ که در خور امان وغرب که اشتباها گاهی باختر هم میگوین در حالی که باختر نام جنوب است جای که خورشی هیچ وقت به انسمت نمیرود و اگر به انجا برود خواهد باخت باختر حالا در پارسی خودمان متاسفانه هیچکام امروز به کار نمیرود مثل اذر بایجان که به معنی شمال به کار میرفته است اما چرا انجا را به این نام نامیده اند از کسی پوشیده نیست که اولین چاه های نفت طبیعی فراوانی در اذر بایجان وجود داشته وخروج دائمی گازهای چاههای نفتی خز بین صفحات تکتونیتی زمین یا همان گسلها در منطقه باکو مخصوصا چون اذر بایجان انزمان جمهوری فعلی را هم شامل میشده و تنها یک رعد وبرق برای شعله ور شدن دامنه های تپه ها وصخرههای نفتی کافی بوده تا برای سالیان سال انجا اتش پیوسته دایر باشد والبته از نظر اجداد ما که زردشتی وبه اثر وفره ایزدی واتش به عنوان یک پیام اور پاکی وعدم ترکیب با بدی بر کسی پوشیده نیست که بعدها رفته رفته به این کشف خود یعنی اتش کمی شاخ وبرگ تقلیدی داده اند بطور مثال زرتشتیان از چوب خاصی برای حفظ اتش بدون خاموش شدن استفاده میکنند که البته فلسفه اولیه ان از این بوده که چون برای تولید ان دانش کافی نداشتند پس با روشن شدن ان توسط پدیدهای طبیعی مثل رعد وبرق سعی در حفظ ان میکردند که رفته رفته به ایین تبدیل شده

( گان ) پسوندِ مکانی در زبانهایِ ایرانی است که در واژگانِ دیگری همچون ( برازگان/برازجان ) ، ( زنگان/زنجان ) و. . . آن را می بینیم. یک پرسش تاکنون پانترکی از کنار شهرِ برازجان واقع در بوشهر رد شده است؟خخخخ

در مقایسه حرکت قوم یهود پس از بازگشت از مصر در روز پس آ ( پسا به فارسی : یعنی باز آ یا بازگرد ) به سوی سر زمین کنعان که در صحرای سینا در حرکت های شبانه یک ستون آتشی راهنمای آنان بوده است.
Azar - bay - can : پسوند کان به معنای معدن و بای به معنای بزرگ، لذا این واژه با حروف لاتین به معنای معدنِ بزرگِ آتش یا معدنِ آتشِ بزرگ می باشد. البته از دیدگاه این حقیر.

بر اساس دانش نامهٔ اسلام، نام این استان به صورت های زیر تلفظ می شده است: در پارسی میانه این استان ( آتورپاتاکان ) نامیده می شده که شکل قدیم واژهٔ فارسی نو ( آذرباهَدگان ) ، ( آذربایاگان ) بوده و واژهٔ امروزی آن ( آذَربایجان ) ، ( آذِربایجان ) است. ( یونانی: ᾿Ατροπατήνη، یونانی بیزانسی: ᾿Αδραβιγάνων، ارمنی: آتراپاتاکان، آشوری: آدهوربایگان. )
نام �آتروپات� که پس از فتح ایران توسط اعراب از پارسی میانه به �آذرباد� تبدیل شد، رابطهٔ تنگاتنگی با زرتشتی گری دارد؛ به طوری که یک موبد مشهور زرتشتی به نام آذرباد مهراسپندان به عنوان مشاور در دربار شاپور دوم حضور داشت. همین طور آذربایجان به سونگ ( دلیل ) شمار آتشکده هایش در بسیاری از منابع تاریخی به عنوان زادگاه زرتشت مورد توجه قرار گرفته است. آذربایگان جای مهمترین آتشکده باستانی ایران به نام آتشکده آذرگشسپ است. همچنین آتشگاه باکو نیز از جایگاه ویژه ای در زمان ساسانیان برخوردار بود. با این وجود پژوهشگران امروزه هنوز به اجماعی در باره زادگاه وی نرسیده اند. بنا بر نظر دکتر منظور احمد" نام آذربایجان دگر دیسه یا معرب �آتروپاتکان� ( جای آتروپات ) است. ریشهٔ این نام به سردار پارسی �آتروپات� و آترو پاتگان برمی گردد. به این کوست در قرن های ۱۷ و ۱۸ نام آلبان و آران نیز گفته می شد که شاید هر دو تلفظ یک نام هستند. آذردگر یافته "آتر " و بایجان تغییر یافته "پاتگان" است. ( کتاب آذربایجان چاپ اسکای لین دهلی نو 2014 )

چک:OHEN
لیتوانی: UGNIS
هتیت:AGNIS
نکته:معین این واژه را با ( آتش ) همریشه می داند ( در پانوشت برهان قاطع ) .
پَس گشت ( =مرجع ) : فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان پارسی/نویسنده:منوچهر آریانپور کاشانی

خود واژه آذرپایگان برگرفته از نام آتورپاتکان است از آنکه آتورپات، ساتراپ ( شهربان ) آن سامان در زمان هخامنشیان بود، آتورپات=آذورباد=آذربُد ( نگهبان آتش یا آذرپناه ) ، کسی که جایگاهی را برای ساخت آتشکده ( آذرگشنسب ) ، در دسترس مغان گذاشت.

سرزمین آران را که امروز جمهوری آذربایجان خوانده می شود نباید با نام ریشه دار و کهن آذر پاتگان اشتباه گرفت .
نگارش واژگان و نام های کهن بر پایه برداشت های قومی و قبیله ای شیوه ای نادرست و نکوهیده است ، این نام دارای بنیاد تاریخی ریشه دار و دانشپایه می باشد و بطور کامل به اثبات رسیده و انکار چنین بنیان راسخی انکار دانش و راستی است.

از لحاظ تقسیمات سیاسی در سال ۱۳۱۶ خورشیدی استان های آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی به عنوان منطقهٔ آذربایجان شناخته شدند. در این تقسیم بندی استان اردبیل که در سال ۱۳۷۲ خورشیدی تأسیس شده است، جزء استان آذربایجان شرقی بوده است. هم اکنون نیز استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و اردبیل به عنوان منطقهٔ آذربایجان شناخته می شوند.
آذربایجان از سمت شمال به جمهوری آذربایجان و ارمنستان، از سمت جنوب به استان های کردستان و زنجان، از سمت شرق به استان گیلان و از سمت غرب به ترکیه و عراق محدود شده است. این منطقه از مناطق صنعتی، ترانزیتی، راهبردی و مرزی ایران است و منطقه ای کوهستانی و نسبتاً پربارش می باشد.
محتویات [نمایش]
نام
نوشتار اصلی: ریشه نام آذربایجان
نوشتار اصلی: آتروپاتکان
نام آذربایجان معرب آتروپاتکان ( مکان آتروپات ) است. ریشه نام به سردار پارسی هخامنشیان، آترپات برمی گردد[۴][۵]. آتروپات ساتراپ ( والی ) ایرانی بود که بخش های شمال ایران را در زمان حمله اسکندر از اشغال حفظ کرد. [۶][۷]
نام آذربایجان در سال ۱۹۱۸ و طی کنگره حزب مساوات جایگزین نام اصلی و تاریخی قفقاز، اران و آلبانی شد. این نام گذاری با هدف جدایی آذربایجان ایران انجام شد[۸][۹].
در سال ۱۹۱۷ دولت مساوات در قفقاز نام آذربایجان نیز از آن جهت بر این مناطق گذاشته که گمان می رفت با برقراری جمهوری ای به نام آذربایجان، آذربایجان ایران و این جمهوری با هم یکی شوند و آذربایجان ایران از این کشور جدا شود. [۱۰] در همان زمان مخالفت هایی با این نام گذاری در ایران انجام شد. در همین راستا حتی مارکوارت آلمانی به این کار اعتراض کرد که این اعتراض در نشریه ایرانشهر ترجمه و چاپ گردید. [۱۱]
در پیمان نامه های ترکمن چای و گلستان به بخش شمالی رود ارس نام آذربایجان داده نشده است. [۱۲][۱۳].
تنها در قرن بیستم هست که نام آذربایجان و آذربایجانی ماهیت قومی بخود می گیرند[۱۴].
جغرافیا در ایران امروز
آذربایجان شامل استان های آذربایجان شرقی ( جمعیت ۳٬۶۰۳٬۳۵۹ ) ، آذربایجان غربی ( جمعیت ۲٬۸۷۳٬۴۵۹ ) و اردبیل ( جمعیت ۱٬۲۲۷٬۷۹۲ ) است و بزرگ ترین شهر آن کلان شهر تبریز می باشد. بزرگ ترین شهرهای آذربایجان به ترتیب جمعیت تبریز ( ۱٬۳۷۸٬۹۳۵ نفر ) ، ارومیه ( ۵۷۷٬۳۰۷ نفر ) ، اردبیل ( ۴۱۲٬۶۶۹ نفر ) ، خوی ( ۱۷۸٬۷۰۸ نفر ) ، پیرانشهر ( ۱۵۹٬۴۰۵ نفر ) ، مراغه ( ۱۴۶٬۴۰۵ نفر ) ، مهاباد ( ۱۳۳٬۳۲۴ نفر ) ، مرند ( ۱۱۴٬۱۶۵ نفر ) و میاندوآب ( ۱۱۲٬۹۳۳ نفر ) می باشد. گاهی استان زنجان نیز جزو آذربایجان شمرده می شود.
سرزمین های پیرامون دریاچه ارومیه، همواره یکی از مناسب ترین شرایط زندگی را در فلات ایران فراهم آورده است. این منطقه از نظر تجاری نیز منطقه حساسی محسوب می شده چرا که بر سر راه بازرگانی قفقاز و هم چنین راه شرقی غربی که به دریای سیاه می پیوسته، واقع بوده است. حتی امروزه نیز دروازه ورود به اروپا و مسیر ترانزیت اروپا به آسیای میانه محسوب می شود.
آذربایجان حدود ۱۰۰۸۲۵ کیلومتر مربع مساحت دارد. این منطقه دارای ۱۷ رود و ۲ دریاچه از جمله دریاچه ارومیه است که دو حوزه آبریز اصلی منطقه شامل دریای خزر و دریاچه ارومیه می باشد.
بلندترین بخش منطقه کوه سبلان با ارتفاع ۴۸۱۱ متر از سطح دریا است. دیگر کوهای استان عبارت اند از کوه سهند ( ۳۷۱۰ ) ، کوه بزقوش ( ۳۳۰۶ ) ، سیاه کوه ( ۳۵۷۸ ) ، کوه قبله داغ ( ۳۱۸۹ ) ، کوه چال داغ ( ۳۲۸۵ ) ، کوه جلاداغ ( ۳۲۵۵ ) و کوه چلیکان ( ۳۲۳۰ ) .
از لحاظ آب هوایی سه اقلیم در منطقه آذربایجان وجود دارد. مدیترانه ای با باران بهاری که بیشتر سطح سه استان دارای این اقلیم است. نیمه بیابانی سرد که اقلیم شمال غربی آذربایجان شرقی و شمال اردبیل است و اقلیم کوهستانی سرد که مابین کوه های سهند و سبلان و هم چنین بخش غربی آذربایجان غربی دارای این اقلیم هستند.
گاهی نخجوان و زنجان نیز جزوی از منطقه آذربایجان به شمار آمده اند و گاهی تنها مناطقی که امروز سه استان اردبیل، آذربایجان شرقی و غربی کنونی هستند جزو آذربایجان بشمار آمده اند: در دانشنامه بریتانیکا حدود آذربایجان از شمال به رود ارس از غرب به عراق و ترکیه از جنوب به استان زنجان و از شرق به استان گیلان محدود است که مساحتی حدود ۱۰۰٫۰۰۰ کیلومتر مربع را شامل می شود. [۱۵]
تعریف آذربایجان به نظر دانشمندان، اطلسها و منابع کتبی
نظر تاریخ نگاران معاصر
حدود و مرز آذربایجان در طول تاریخ از دید جغرافی دانان و جهانگردان متفاوت بوده است. نقشه های موجود از قرن پیش از بیستم، آن را جنوب ارس ترسیم[۱۶] کرده اند. بنابر نظر سویچسکی، . در منابع کتی، به ندرت[۱۷] آران با آذربایجان یکی شمرده شده است. منابعی نیز آران را جزو ارمنستان شمرده شده است[۱۸]. بنابر نظر گروهی از دانشمندان، اطلاق نام آذربایجان به حاکمیت دولت مساوات برای جمهوری نوین آذربایجان، یک امر سیاسی برای جدایی آذربایجان تاریخی ( آذربایجان ایران ) بوده است:[۱۹][۲۰][۲۱] و آذربایجان تاریخی را . . .