ادیب

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

واین ها همه خود پیرامون دانست های چها گانهء دانشها، فرزانشها، آیینها و رازوریهاست. *
پس حوزوی ودانشگاهی یا اسکولار و سکولار این است.

روزگاری می سرود ادیب
خوش سخن بودی و خوشخوتر*
آن همه شاعر و یکی استاد
هر یکی گشته سخت بازوتر*
خامهء نامه اش بسی گویند
ره نماید به هر که رهپوتر*
روزگارش در ادب بگذشت
رهروان را نمود دلجوتر*
از پس وی نیامده به جهان
که بود از ادیب سخنگوتر*
بود دانشوری گرانمایه
با دو گفتار خویش کم گوتر*
چامه اش همچو تیغ برّا بود
نیز در سخن از همه روتر*
راه وی را کسی تواند رفت
که بود رهرو و نیز ره روتر*
چام شهرام و از ادیب هنر
چو توان از هنر رفت آن سوتر*
شهرام.

2 - برای نشان دادن کسی که در این اقبال و بزرگی کارمند به نگارش بوده دگرش لغت بوجود آمده و دیو ک موجودی شناخته شده بود از دیوان به دیبان درامد ( دگرش و به ب بسیار بسیار رایج بوده ) پس دیوان شد دیبان از اینرو چون به نگارش مشغول بودند واژه دیب از آن زاییده شد و امروزه به معلم ؛ دبیر گفته میشود که باز هم نشان می دهد دبیر نمیتواند از ریشه دیب باشد و بیشک ریشه ایرانی دارد همانند دختر / پسر / برادر / خواهر که همگی به ر پایان یافتند و برابر لاتین آن er میشود sister / mother , . . . . . دیبان یعنی نوشته ها و دیوان حافظ یعنی نوشته های حافظ ( این هم نمونه دیگری برای درستی گفته ای بنده )
البته پرسمان و دیگر واژه ها هم میتواند به قوی تر شدن زبانمان کمک زیادی کند.
با سپاس