ادم خواری
ادم خواری
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
آدم خواری یا کانیبالیسم ( به انگلیسی: Cannibalism ) عادت یا رسم خوردن گوشت انسان توسط انسانی دیگر است. باستان شناسان نشانه هایی از این عادت یا رسم را در جامعه های ابتدایی یافته اند.
بررسی های مردم شناسان نشان می دهد که آدم خواری انگیزه های گوناگون داشته است که مهم ترین آن ها عبارت است از:
... [مشاهده متن کامل]
بعضی از قبیله های سیاه پوست گینه، در آفریقا، گوشت انسان می خوردند و برای تهیه آن به قبیله های دیگر حمله می کردند و اسیر می گرفتند. اسیران را، مانند گاو و گوسفند، می چراندند تا پروار شوند. اسکیمو ها نیز هنگام دست نیافتن به هیچ گونه ماده غذایی گوشت انسان می خوردند.
بعضی از قوم های آدم خوار برای بزرگداشت خویشان و بزرگان قوم و قبیله خود، و دست یافتن به روح و نیرو و صفت های خوب آنها، گوشت آن ها را، پس از مرگ، می خوردند. ماساژت ها، که در حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد، در کناره شمال شرقی دریای خزر می زیستند، برای بزرگداشت خویشاوندان سالمند خود، آن ها را قربانی می کردند و گوشتشان را می خوردند. بعضی از قوم های آدمخوار نیز برای نشان دادن خشم و نفرت و کینه خود گوشت دشمنان خود را می خوردند.
مردم شهر حران یکی از شهرهای کهن بین النهرین، در دوره پیش از اسلام، هر سال کودکی را به خدای نگهبان بت هایشان پیشکش و قربانی می کردند. گوشت قربانی را با آرد سفید، زعفران، روغن زیتون و سنبل به صورت قرص هایی به اندازه انجیر درمی آوردند و می پختند و به نیایشگران می خوراندند. مردم قبیله ای در هند بیماران و سالمندان قبیله را به نشانه علاقه به الهه مقدس کالی، همسر کینه ورز شیوا، یکی از خدایان هندوها، و خرسند و آرام کردن او می کشتند و گوشت آن ها را می خوردند.
خوردن گوشت انسان در بین بومیان استرالیای مرکزی رسم بود که مادران گوشت کودکان مرده خود را می خوردند تا نیرویی را که به هنگام زادن به آن ها داده بودند بازپس گیرند. مردم گل باستان ( نیاکان فرانسویان ) خوردن گوشت قسمت هایی از بدن انسان را برای درمان بعضی از بیماری ها سودمند می دانستند. در سال های پایانی قرن پانزدهم میلادی، کریستف کلمب در جزیره های آنتیل، میان آمریکای جنوبی و آمریکای شمالی، به قومی به نام کارائیب برخورد که میانشان خوردن گوشت انسان رسم بود. کلمب آن ها را کانیبال نامید. این نام در بسیاری از زبان های اروپایی به معنی آدمخوار به کار رفته است. اروپائیان عادت یا رسم هم نوع خواری را کانیبالیسم ( cannibalism ) نامیده اند.
بررسی های مردم شناسان نشان می دهد که آدم خواری انگیزه های گوناگون داشته است که مهم ترین آن ها عبارت است از:
... [مشاهده متن کامل]
بعضی از قبیله های سیاه پوست گینه، در آفریقا، گوشت انسان می خوردند و برای تهیه آن به قبیله های دیگر حمله می کردند و اسیر می گرفتند. اسیران را، مانند گاو و گوسفند، می چراندند تا پروار شوند. اسکیمو ها نیز هنگام دست نیافتن به هیچ گونه ماده غذایی گوشت انسان می خوردند.
بعضی از قوم های آدم خوار برای بزرگداشت خویشان و بزرگان قوم و قبیله خود، و دست یافتن به روح و نیرو و صفت های خوب آنها، گوشت آن ها را، پس از مرگ، می خوردند. ماساژت ها، که در حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد، در کناره شمال شرقی دریای خزر می زیستند، برای بزرگداشت خویشاوندان سالمند خود، آن ها را قربانی می کردند و گوشتشان را می خوردند. بعضی از قوم های آدمخوار نیز برای نشان دادن خشم و نفرت و کینه خود گوشت دشمنان خود را می خوردند.
مردم شهر حران یکی از شهرهای کهن بین النهرین، در دوره پیش از اسلام، هر سال کودکی را به خدای نگهبان بت هایشان پیشکش و قربانی می کردند. گوشت قربانی را با آرد سفید، زعفران، روغن زیتون و سنبل به صورت قرص هایی به اندازه انجیر درمی آوردند و می پختند و به نیایشگران می خوراندند. مردم قبیله ای در هند بیماران و سالمندان قبیله را به نشانه علاقه به الهه مقدس کالی، همسر کینه ورز شیوا، یکی از خدایان هندوها، و خرسند و آرام کردن او می کشتند و گوشت آن ها را می خوردند.
خوردن گوشت انسان در بین بومیان استرالیای مرکزی رسم بود که مادران گوشت کودکان مرده خود را می خوردند تا نیرویی را که به هنگام زادن به آن ها داده بودند بازپس گیرند. مردم گل باستان ( نیاکان فرانسویان ) خوردن گوشت قسمت هایی از بدن انسان را برای درمان بعضی از بیماری ها سودمند می دانستند. در سال های پایانی قرن پانزدهم میلادی، کریستف کلمب در جزیره های آنتیل، میان آمریکای جنوبی و آمریکای شمالی، به قومی به نام کارائیب برخورد که میانشان خوردن گوشت انسان رسم بود. کلمب آن ها را کانیبال نامید. این نام در بسیاری از زبان های اروپایی به معنی آدمخوار به کار رفته است. اروپائیان عادت یا رسم هم نوع خواری را کانیبالیسم ( cannibalism ) نامیده اند.
