ادا

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

ایزدبانو روزی دهنده و جانپاس مال و مَنال ( پول و پَله ) ، سرمایه، ثروت و دارایی ) )
معنی: بشارت دهنده، نوید بخش، خوش خبر -
گرمابخش، دلگرمی، انگیزه دهنده، مشوق، به شور آورنده، ( شور آفرین ) ، امیدوار کننده، خوش بین ( مثبت اندیش ) ، نیک نظر!
خوش قدم، فرخنده، خُجسته، فَریتا، همایون، خُنشان! -
خوشایند، دلچسب، دلنشین، دلپذیر، خوشگوار، دلنواز، شاداب، خوش و خرّم، سر سبز، با صفا، نَزِه -
بُرنا، باوه، شاب، رسیده، نُونَوار -
نو، جدید، تازه، بِکر، بدیع، طرفه - کمیاب، نادر، دست نیافتنی!
دستیابی، پیشرفت، بهبود، توسعه، کامیاب، کامروا، کامران، کامجو، پیروز، خوشبخت، نیکبخت، سعادتمند، بِهروز، برخوردار، بهره مند ( بهرِمند ) -
دل گُنده و دریا دل، همدل، دوست، مهربون، مِهروَرز،
بخشنده، بزرگوار، جوانمرد، رادمرد، دست و دل باز!

واژه ( آداک ) از دو بخش آ ( پیشوند منفی ساز ) و داک ( فرو رفتن ) ساخته شده است و در کل به معنی ( بیرون آمده از آب ) است.
( داک ) به معنی فرو رفتن را در واژه های زیر نیز می بینیم:
دیگ: ظرف گود
دوختن: فرو کردن سوزن
دوشیدن: فرود آمدن شیر
اردک: اور ( پایین ) دَک ( فرو رونده )
واژه dūcan در انگلیسی باستان: شیرجه زدن
پَسگشت ( =مرجع ) : در برگه 43 از نبیگِ ( ریشه شناسی واژگان شیرین ایرانی ) نوشته مجید قدیمی، نوبت چاپ: یکم 1401 آمده است.