احد

و الله یکی اند، یعنی این دو واژه هم معنا می باشند و در زبان های مختلف بعضی از اقوام بشری به یک موجود احد، واحد، یکتا و یگانه اطلاق میشده اند. لذا ترجمه ی کلمه قرآنی هو به زبان فارسی بصورت ضمیر سوم شخص مفردیعنی او، اشتباه بوده و می باشد. آیه محوری و مرکزی قرآن یعنی آیه توحید و شهادت بصورت مختصر 《 لا اله الا الله 》 هم در اصل و ریشه یعنی از دیدگاه پیامبر اسلام به معنای زیر بوده: 《 نه اله بلکه الله 》و نه به معنای : هیچ اله دیگری وجود ندارد غیر از الله. اشاره ی قرآنی به اینکه الله هیچ مصداق و مثال بیرونی ندارد در رقابت با بینش و باور مسیحیان بیان گردیده و منظور از این بیان خود کلمه ی الله بوده و نه خدای حقیقی و واقعی که اول ، وسط، آخر ، ظاهر و باطن همه چیز و همه کس است و هیچ چیز دیگری غیر از او چه شهودی و چه غیبی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد. خود خدای حقیقی و واقعی هیچ چیز دیگری نمی باشد غیر از محتوا و محیط هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار و در محتوای هرکدام از آنها دارای هفت سیما یا چهره و یا جمال و جلال کلی می باشد بصورت هفت سامان یا نظام کلی کوانتمی در قالب هفت عالم یا دنیا به شکل آسمان ها و زمین های هفتگانه و هرآنچه که بین آنهاست. خدای حقیقی و واقعی در حالت کلی و بیکرانی در اعصار گذشته و حال و آینده هیچ حرفی با هیچ انسانی نزده، نمی زند و نخواهد زد. اما در قالب جزئیات انسانی ( منجمله نباتی و حیوانی ) شبانه روز با خود در حال گفت و شنود، جنگ و صلح، برده داری و بردگی، فئودالی و رعیتی، سرمایه داری و کارگری، فقیری و ثروتمندی، دانائی و نادانی، سلامتی و بیماری، کوخ و کاخ نشینی، سعیدی و شقاوت مندی، خیر خواهی و شروریت ، راستگویی و دروغگویی، آزادی بخشی و سلب آن، عدالت خواهی و بی عدالتی، نیک اخلاقی و بدی ورزی به آن، سنت گرائی و نو اندیشی، گوشت خواری و سبزی کاری ، نزاع و دعوا و گلاویز شدن با هم و سر و دست و پای همدیگر را متقابلا شکستن و . . . . . . . ، مشغول حال کردن با اهریمنست و هردو غرق در خوش و بش اند. البته یک موجود خیالی - اوهامی با نام هایی از قبیل زَتان یا ابلیس یا اهریمن و یا شیطان مانند خدایگان از دیدگاه دین و فلسفه و عرفان و آتئیسم فقط یک لفظ یا کلمه و یا واژه و یک مفهوم محض و یک ایده ی انتزاعی بیش نمی باشد که فقط در زبان و خط و قوای ادراکی فهم و عقل محدود و ناقص انسانی از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد.

پس احد و واحد همان 0 و 1 است و می شود گفت عدد 10 در تکامل تمام 9عدد آفرینش است

- قل هو الله احد الله صمد : سوره اخلاص در واقع بیان مفهوم "وحدت وجود" است بدین معنا که برای اوست تمام آنچه در آسمانها و زمین و مابین آنها است ، یک کل یکپارچه که هیچ شکافی در آن نیست، سراسر این یونیورس یکپارچه و دارای آگاهی است ، اصلا دویی وجود ندارد ، همه یکی است. البته برخی همین جا نتیجه گرفته اند که خب پس همگی موجودات خدا هستند و تجلی خدا و انوار خدا - مثلا مولوی و سهروردی و . . اینطور نتیجه گرفته اند - اما در آیات بعدی توضیح داده میشود که : لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد . . بدین معنا که نخیر ما خدا نیستیم و از جنس او نمی باشیم و تجلی و انوار او نیز نیستیم. خدا نزاده و نزاییده شده و در عین اینکه این یونیورس ، احد است اما لم یکن له کفوا احد .