احاطه

اِحاطه: ١. فراگیری، پیرامونگیری، دربرگیری، دورگیری، راەگیری، رهگیری ٢. مهارت، چیرگی

🇮🇷 همتای پارسی: پَربندی 🇮🇷

کلمه ( احاطه ) از ماده ( حاط ) به معنای حفظ است ، و دیوار را هم از جهت اینکه مکانی را محصور و محفوظ می کند حایط می گویند،
و خدا را از این جهت محیط به کل شی ء می گویند که بر هر چیز مسلط و آنرا از هر جهت حافظ است ، و هیچ موجودی و هیچ جزئی از موجودات از تحت قدرت او بیرون نیست ، و وقتی گفته می شود: فلانی را بلا و مصیبت احاطه کرده و معنایش این است که بطوری به وی روی آورده که تمامی درهای نجات را برویش بسته است ، و دیگر گریزگاهی ندارد، و نیز از همین باب است که می گویند: ( فلان احیط به ) یعنی فلانی هلاک و یا فاسد شد و یا درهای نجات و خلاصی به رویش بسته گردید، خدای تعالی هم فرموده : ( و احیط بثمره فاصبح یقلب کفیه علی ما انفق فیها ) و نیز فرموده : ( و ظنوا انهم احیط بهم دعوا اللّه مخلصین له الدین ) و بهمین معنا است جمله مورد بحث : ( الا ان یحاط بکم ) یعنی مگر آنکه دچار آنچنان گرفتاری شوید که به کلی قدرت و استطاعت را از شما سلب کند، و دیگر نتوانید فرزندم را برگردانید.
... [مشاهده متن کامل]

دسترسی پیدا کردن و تسلط بر چیزی
( مثلا ما نمیتونیم ب ذات خدا احاطه پیدا کنیم )

بکام کشیده