اثر انگشت

این روش در تعیین هویت از دقت ۱۰۰٪ برخوردار بوده و حتی در دوقلوهای یکسان ( تک تخمکی ) نیز اثر انگشت متفاوت است. به گونه ای که امکان شباهت اثر انگشت دو نفر انسان، یک شصت و چهار میلیاردم می باشد.
ایجاد اثر انگشت یک صفت ارثی - محیطی است که هر عامل قبل از تولد می تواند بر آن اثر گذارد مانند فشارهای روحی و روانی بر مادر و حتی فشاری که نوزاد وقت تولد متحمل می شود و حتی کمی تفاوت در درازای بند ناف باعث تغییر خطوط سرانگشت می شود. اثر انگشت کمی پس از تولد کاملاً تثبیت شده و غیرقابل تغییر است.
در انگشت نگاری مشخصات نقاطی که در آن ها خطوط ریز انگشت با هم تلاقی داشته اند، انشعاب داشته اند یا پایان یافته اند بررسی می شود. اثر انگشتان یک دست یا دو دست هیچ شباهت یا رابطه ای با هم ندارند به همین دلیل در تشخیص هویت و انگشت نگاری از همه انگشتان دو دست نمونه برداری می شود. از انواع اثر انگشت های نا موزون و غیر متداول می توان به اثر انگشت شست پای مرکب ( سه کله ای ) اشاره کرد که به صورت موروثی در یک گروه مذکر از یک خانواده شایع است. البته باید گفت اثر انگشت شست پای مرکب بسیار نادر است و عموماً تنها در یکی از انگشتان پا اتفاق افتاده و موروثی ادامه می یابد.
هفت هزار سال پیش از میلاد مسیح، کوزه گران چینی از اثر انگشت شست خود جهت مشخص نمودن کوزه ها و آثارشان استفاده می کردند. تاریخ نگار و پزشک ایرانی رشیدالدین فضل الله همدانی در کتاب جامع التواریخ بیان کرده است که چینی ها از اثر انگشت برای تشخیص هویت هم استفاده می کرده اند. وی در ادامه ذکر می کند که تجربه نشان داده است که اثر انگشت دو نفر کاملاً شبیه هم نیست. کتاب ها و متون یافته شده در کاوشهای باستانی چین، عمدتاً دارای مهری سفالینه منقش به اثر انگشت پدیدآورنده کتاب بوده است. در هزاره دوم پیش از میلاد نیز در کاوش های بابل، به لوح های گلی مربوط به ثبت اثر انگشت افراد اشاره شده است. با ابداع کاغذ و ابریشم در چین، قراردادهای رسمی با فشردن دست بر روی اسناد مهر می گردید. ۸۵۰ سال قبل از میلاد یک بازرگان عرب با نام ابو زید حسن شاهد رسمیت یافتن اسناد وامها در چین بوده است. تا سال ۷۰۲ قبل از میلاد، ژاپنی ها نیز از روش چینی ها برای رسمیت بخشیدن به اسناد استفاده می کردند. گرچه احتمالاً مردم در دوران باستان نمی دانستند که اثر انگشت می تواند افراد را به صورت منحصربه فرد شناسایی نماید، اما در زمان حمورابی، کسانی که دستگیر می شدند انگشت نگاری می شدند. رشیدالدین همدانی، طبیب برجسته ایرانی در کتاب جامع التواریخ به رسم چینی ها در شناسایی افراد از طریق اثر انگشت اشاره کرده و توضیح داده است که «شواهد و تجربیات نشان می دهد که هیچ دو نفری اثر انگشت کاملاً یکسان ندارند». در این زمان در ایران نیز از اثر انگشت شست برای مهر نمودن اسناد استفاده می کردند. همچنین بر دیوار مقبره های باستانی مصر و یونان نیز آثار انگشت یافت شده است.