اثر

پیشتر در برخی از واژه ها و ریشه یابی آنها گفته بودن هرجا واژ ث را دید بدانید آن واژه عربی نیست و بدانید به عربی اندر شده. ( اندر = اینتر = enter = ورود /وارد )
واژه یابی ارث = earth = زمین = انچه در زمین است یا روی زمین می ماند / ارث آنچه که کسی از خود بر زمین میگذارد = بر جای میگذارد => ارث یا ارت ( earth ) که حتی در الکترسیته بدان زمین گویند به چم زمین مانده یا برزمین مانده یا همان ارث است . نمونه دیگر از واژه ث که عربی نیست بلکه پیشینیان ما برای اینکه پاک نشان دهند این واژگان ریشه دیگری دارد از چندین ریخت ث. ص. س. در دبیره فارسی بهره بردند. نمونه دیگر ث
در زبان لاتین به پارتیان parthian گفته می شود اما با ت = پارتیان خوانده نمی شود بلکه پارثیان خونده می شود همانطور که در سنگنوشته های هخامنشی بدان پرثو میگفتند یعنی بسیار پرت شده و دور . از همین رو واژه پرث به چم دور به پرت هیخته ( تبدیل ) شد که در پرتاب ریشه هایی از ان را میبینیم به چم دور تاباندن = دور انداختن و واژه تابیدن گونه ای انداختن است. پس تا اینجا فهمیدیم که th صدای ث می دهد نه ت و پیشینیان ما با زرنگی این ها از هم جدا کردند و در دبیره فارسی از چندین الفبا با یک صدا بهره برده شد تا ریشه واژگان رو بهتر دریابیم حتی در شرایطی که عینا یک صدای یکسان را دهند. حتی در زبان لاتین نیز از چندین واژ ه هماوا بهره برده شده است
th = ث
t= ت
f= ف
ph = ف
و . . .
بنابراین ارث / اثر همگی فارسی هستند که در گستره گسترده ای از ان بکاربرده می شود. از همین رو به دید بنده واژه ثمر باید اریایی باشد و پیشوند است در استثمار استفاده استشهاد و . . . . بی شک ایرانیست چرا که است به چم سفت شده می باشد که در استکان استخوان هسته و . . . میتوان آنرا یافت به چم سفت شده / هستی / وجود و . . . .
با سپاس

مثال: اثرِ انگشت؛ اثر ضربه بر روی پوست بدن؛ اثرِ دروغ در هر رابطه ای، بی اعتمادی به یکدیگر است؛ پس بی اعتمادی اثرِ دروغ است در رابطه.
مترادف های واژه ی اثر: نشان؛ نشانه؛ علامت؛
معنای دوّم اثر: آنچه از یک نویسنده؛ شاعر؛ نقّاش؛ دانشمند؛ مخترع؛ و یا هر کسِ دیگری به جا ماند که خودِ او آن را خلق کرده باشد.
معنای سوّم اثر:در فقه و شرع اسلام، حدیث یا خبری که از پیامبر و امامانِ معصومِ اسلام به مسلمانان رسیده باشد.