ابا و اجدادی

به معنای پدر آسمانی بوده است. امروزه این واژه را با حروف لاتین به شکل abba می نویسند که اگر آنرا از وسط یک بار به سمت راست و یکبار به سمت چپ بیان کنیم و بنویسیم، آنگاه به baba تبدیل خواهد شد با تلفظ بابا به معنای پدر و معنای اصلی و اولیه خود را از دست خواهد داد، یعنی پدر آسمانی. نکته بسیار مهم در این زمینه این است که هیچکدام از ما افراد انسانی در طول سلسله اجداد بسوی زمان گذشته تا رسیدن به حالت آفرینش اولیه، مبدئی و آسمانی از نسل دو موجود خیالی اوهامی تحت نام های آدم و حوا ملقب به ابو - و اُم البشر نیستیم بلکه همگی بطور مطلق همزمان و همسن و در یک سن معتدل ملکوتی یا آسمانی و بصورت زوجی در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، توانائی و دانائی و هنرمندی و هوشمندی و دانش کامل با کمیت و کیفیت بهشت برین آفریده شده و از عشق و زندگی جاودانه بر خوردار گردیده ایم. نفس مجرد یا من هرکدام از افراد انسانی بهنگام بسته شدن نطفه در رحم مادر از ترکیب نیمی از من پدر و نیمی از من مادر تولید و آفریده نمیشوند بلکه فقط در آن لحظه بسیار کوتاه زمانی و در آن محل بسیار کوچک مکانی از خواب سنگین، ژرف و شیرین برزخی بیدار میشوند و تا لحظه ی مرگ کالبد تثلیثی مادی روانی روحی در بستر امن و ساکن و پیوسته و فراگیر زندگی بخش جان، همیشه بیدارند منجمله در طول خواب های شبانه ( یا روزانه ) که ریشه و علت و دلیل اصلی دیدن رویا میباشد. اگر نفس مجرد یا من در طول خواب بیدار نباشد، آنگاه محتوای نوار یا کلافه ی خاطرات نمیتواند دیده شود.